ആഗസ്റ്റിലെ നക്ഷത്രമാപ്പ്

ആഗസ്റ്റ് 15ന് രാത്രി 7.30-നു മദ്ധ്യകേരളത്തിൽ കാണാൻ കഴിയുന്ന നക്ഷത്രങ്ങളുടെ ചാർട്ട്.

വൃത്തത്തിന്റെ കോണളവ് 360° ആയതിന്റെ കഥ

നമുക്ക് പരിചിതമായ നിരവധി അളവുകളും യൂണിറ്റുകളുമുണ്ടല്ലോ. ഉദാഹരണത്തിന് നീളം അളക്കുന്നതിനുള്ള യുണിറ്റാണ് മീറ്റർ; പിണ്ഡത്തിന്റെ യൂണിറ്റാണ് കിലോഗ്രാം.ഇ ങ്ങനയുള്ള അടിസ്ഥാന യൂണിറ്റുകളെ 10, 100, 1000 എന്നിങ്ങനെ പത്തിന്റെ ഗുണിതങ്ങൾ കൊണ്ട് ഹരിച്ചോ ഗുണിച്ചോ അതിന്റെ തന്നെ ചെറുതും വലുതുമായ മറ്റു യൂണിറ്റുകളും ഉണ്ടാക്കാറുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന് 1000 മീറ്ററാണല്ലോ ഒരു കിലോ മീറ്റർ. എന്നാൽ 10, 100, 1000 എന്നിങ്ങനെയുള്ള, 10 ആധാരമായ സംഖ്യയ്ക്ക് പകരം ഒരു വൃത്തത്തിന്റെ ഡിഗ്രി അളവ് 360 ആയത് എന്തുകൊണ്ടാണ്?

പത്തിന്റെ വർഗ്ഗങ്ങൾക്കു പകരം 60-ന്റെ ഗുണിതങ്ങളായാണ് മറ്റു ചില അളവുകളുടെ യുണിറ്റുകൾ നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഉദാഹരണത്തിന് 60 സെക്കന്റാണ് ഒരു മിനിറ്റ്. 60 മിനിറ്റാണ് ഒരു മണിക്കൂർ. വൃത്തത്തിന്റെ അളവ് 360°ആണ് ഒരു വൃത്തത്തിന്റെ കോണളവ്. വൃത്തത്തിന്റെ അളവ് 360°ആയതിനു പിന്നിലെ കാരണത്തെപറ്റിയാണ് നമ്മളിവിടെ പറയാൻ പോകുന്നത്.

വൃത്തത്തെ ഡിഗ്രിയിൽ അളന്ന രീതി

സാധാരണ അളവുരീതികളിൽനിന്നും കുറച്ചു വ്യത്യസ്തമാണ് വൃത്തത്തിന്റെ ഡിഗ്രി അളവ്. ഒരു വൃത്തത്തിന്റെ രണ്ട് ആരങ്ങൾ അതിന്റെ കേന്ദ്രത്തിലുണ്ടാക്കുന്ന കോണിനെ ആസ്പദമാക്കി വൃത്തത്തിന്റെ അളവ് കണക്കാക്കുന്ന രീതിയാണിത്. ഒരു വൃത്തത്തിന്റെ രണ്ട് ആരങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഭാഗം ആകെ വൃത്തത്തിന്റെ എത്രയാണ് എന്ന് പറയാനാകും. ഉദാഹരണത്തിന് നേരെ ഏതിരായിവരുന്ന രണ്ട് ആരങ്ങളുപയോഗിച്ച് വൃത്തത്തെ രണ്ട് അർദ്ധവൃത്തങ്ങളാക്കാം. ഓരോ ഭാഗവും ആകെ വൃത്തത്തിന്റെ പകുതി ആയിരിക്കും. പരസ്പരം ലംബങ്ങളായ രണ്ട് ആരങ്ങൾ ചേർന്നാൽ ആകെ വൃത്തത്തിന്റെ കാൽഭാഗം കിട്ടുമല്ലോ.

പ്രാചീന ഗണിതജ്ഞർ ഒരു വൃത്തത്തെ ഇപ്രകാരം അതിന്റെ ആരങ്ങളുപയോഗിച്ച് 360 തുല്യഭാഗങ്ങളായി വിഭജിച്ച് അതിലെ ഒരോ ഭാഗത്തെയും ഒരു ഡിഗ്രി (1°) എന്നു വിളിച്ചു. അങ്ങനെ ആകെ വൃത്തത്തിന്റെ അളവ് 360° ആയി.

എന്തുകൊണ്ട് 360?

വൃത്തത്തിന്റെ അളവ് 360 ഡിഗ്രിയായായി കണക്കാക്കിയതിനെ സംബന്ധിച്ച് രണ്ടുതരത്തിലുള്ള വാദങ്ങളാണുള്ളത്.

1. ജ്യോതിശാസ്ത്ര വാദം

ജ്യോതിശാസ്ത്രവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണ് ആദ്യത്തെ വാദം. ഭൂമി സൂര്യനെ ചുറ്റിക്കറങ്ങുമ്പോൾ, ഭൂമിയിൽ നിന്നു നിരീക്ഷിക്കുന്ന നമുക്ക് ഭൂമി സഞ്ചരിക്കുന്നതായല്ല മറിച്ച് സൂര്യൻ ആകാശത്തിലെ നക്ഷത്രങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്നതായാണ് അനുഭവപ്പെടുന്നത്. ഭൂമി ഒരു വർഷംകൊണ്ട് സൂര്യനെ ചുറ്റി വിണ്ടും പഴയ സ്ഥാനത്ത് എത്തുമ്പോൾ, ഭൂമിയിൽ നിന്നു നോക്കുന്ന നാം കാണുന്നത് സൂര്യൻ ആകാശത്തിലെ നക്ഷത്രങ്ങൾക്കിയിലൂടെ വൃത്താകൃതിയിൽ സഞ്ചിരിച്ച് ഒരു വര്‍ഷം കൊണ്ട് വീണ്ടും പഴയ സ്ഥാനത്ത് എത്തുന്നതായാണ്. അതായത് സൂര്യൻ അതിന്റെ സമീപസ്ഥ നക്ഷത്രങ്ങളിൽനിന്നും പ്രതിദിനം അകന്നു പോകുന്നതായി തോന്നും.

ആകാശത്തിലെ നക്ഷത്രങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ സൂര്യൻ സഞ്ചരിക്കുന്നതായി കാണപ്പെടുന്ന പാതയാണ് ക്രാന്തിവൃത്തം.

അങ്ങനെ ഒരു നക്ഷത്രത്തിൽ നിന്നും അകന്നു പോകുന്നതായി തോന്നുന്ന സൂര്യൻ, ആകാശഗോളത്തിലൂടെ വൃത്താകൃതിയിൽ സഞ്ചരിച്ച്, വീണ്ടും അതെ നക്ഷത്രത്തോടൊപ്പം എത്താൻ ഒരു വര്‍ഷമെടുക്കും. ഒരു വർഷം എന്നത് 360 ദിവസങ്ങളായാണ് പുരാതന മനുഷ്യൻ കണക്കാക്കിയിരുന്നത്. അതനുസരിച്ച് ഓരോ ദിവസവും സൂര്യൻ ആകെ വൃത്തത്തിന്റെ 360ൽ ഒരു ഭാഗം വീതം സഞ്ചരിക്കുമല്ലോ. ഇതു പ്രകാരം സൂര്യന്റെ ഒരു ദിവസത്തെ സഞ്ചാരത്തെ ഒരു ഡിഗ്രിയായും അങ്ങനെ ആകെ സഞ്ചരിക്കുന്ന വൃത്തത്തെ 360 ഡിഗ്രിയായും പൗരാണികർ കണക്കാക്കി എന്നതാണ് ആദ്യത്തെ വാദം.

വർഷത്തിന്റെ അളവ് 365¼ ദിവസം എന്നു പിന്നീട് കണ്ടെത്തിയെങ്കിലും വൃത്തത്തിന്റെ ഡിഗ്രി അളവ് 360 ആയി തുടര്‍ന്നു എന്ന് ജ്യാതിശാസ്ത്രവാദക്കാർ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു.

സമഭുജത്രികോണ വാദം

സമഭുജത്രികോണത്തിന്റെ കോണളവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണ് രണ്ടാമത്തെ വാദം. ഒരേ വലിപ്പമുള്ള മൂന്നു കമ്പുകൾ ചേര്‍ത്ത് ഒരു സമഭുജത്രികോണമുണ്ടാക്കിയാൽ അതിന്റെ കോണുകളെല്ലാം, ലോകത്തെവിടെയും തുല്യമായിരിക്കുമല്ലോ. ഓരോരുത്തരും എടുക്കുന്ന കമ്പുകളുടെ നീളങ്ങൾ എത്രതന്നെ വ്യത്യസ്തമായിരുന്നാലും ഉണ്ടാകുന്ന കോണുകൾക്ക് ഒരേ അളവായിരിക്കും.

വശങ്ങളെല്ലാം തുല്യമായിരിക്കുന്ന എല്ലാ ത്രികോണങ്ങളുടെയും കോണുകൾ ഒരേ അളവുള്ളവ ആയിരിക്കും

യാതൊരുവിധ അളവുപകരണങ്ങളുടെയും സഹായമില്ലാതെ ഏതൊരാൾക്കും ലോകത്തെവിടെയും ഒരേ അളവിൽ സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒന്നാണ് സമഭുജ ത്രികോണത്തിന്റെ കോണ്. അതിനാൽ അതിനെ കോണുകളുടെ സാർവ്വത്രിക യൂണിറ്റായി കണക്കാക്കാം. ഇങ്ങനെയുണ്ടാകുന്ന കോണ് പക്ഷേ സാമാന്യം വലിയ ഒന്നാണ്. അതിനാൽ അന്നത്തെ സമ്പ്രദായമനുസരിച്ച് ഈ കോണിനെ 60 തുല്യഭാഗങ്ങളാക്കി വിഭജിച്ചു.

60 അടിസ്ഥാനമായ സംഖ്യാ സമ്പ്രദായം പുരാതനകാലത്ത് ഏറെ പ്രചാരത്തിലുണ്ടായിരുന്നതാണ്. മണിക്കൂറിനെയും മിനിറ്റിനെയുമൊക്കെ 60 ഭാഗങ്ങളായാണല്ലോ വിഭജിച്ചിട്ടുള്ളത്. 2, 3, 4, 5, 6, 10, 12, 15, 20, 30 എന്നീ സംഖ്യകൾകൊണ്ടെല്ലാം ഹരിക്കാവുന്ന ഏറ്റവും ചെറിയ സംഖ്യയാണ് 60 എന്നതാണ് അതിന്റെ പ്രത്യേകത. പത്തിനോ നൂറിനോ അങ്ങനെ ഒരു പ്രത്യേകതയില്ല. നൂറിനെ മൂന്നായി വിഭജിക്കാൻ സാധിക്കില്ല. പ്രായോഗികമായ പല ഉപയോഗങ്ങള്‍ക്കും പത്തിനെയോ നൂറിനെയോക്കാൾ നല്ല സംഖ്യ 60 ആയിരുന്നു.

അങ്ങനെ സമഭുജ ത്രികോണത്തിന്റെ ഒരു കോണിന്റെ അളവ് 60 എന്ന് നിജപ്പെടുത്തി. അതിന്റെ ¹/₆₀ ഭാഗം കോണിന്റെ യൂണിറ്റ് അളവായി മാറി. ഈ യൂണിറ്റിനെ ഡിഗ്രി എന്നു വിളിച്ചു. ° എന്നതാണ് അതിന്റെ ചിഹ്നം.

ഒരു വൃത്തകേന്ദ്രത്തിൽ 6 സമഭുജ ത്രികോണങ്ങളെ ഉൾപ്പെടുത്താനാകും. മറ്റൊരു രീതിയിൽ പറഞ്ഞാൽ, ഒരു വൃത്തകേന്ദ്രത്തിൽ 60° വീതമുള്ള 6 കോണുകളുണ്ട്. അങ്ങനെ വൃത്തത്തിന്റെ ആകെ അളവ് 6 X 60° = 360° ആയി മാറി. ഇതാണ് സമഭുജത്രികോണ വാദം പറയുന്നത്. ഈ വാദത്തിനാണ് കൂടുതൽ സ്വീകാര്യതയും കിട്ടിടിട്ടുള്ളത്.

വൃത്തത്തിന്റെ അളവ് കണക്കാക്കാൻ നിലവിൽ നിരവധി രീതികളുണ്ടെങ്കിലും ഡിഗ്രി സമ്പ്രദായമാണ് പ്രായോഗികമായി ഏറെ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്. 360 പോലെ ഇത്രമാത്രം ഘടകക്രിയ ചെയ്യാനാകുന്ന മറ്റൊരു സംഖ്യ ഇല്ല എന്നതാണ് പ്രധാന കാര്യം. ജ്യോതിശാസ്ത്രത്തിൽ ഭൂമിയുടെയും ചന്ദ്രന്റെയും ചലനങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടുവരുന്ന മാസങ്ങൾ, പക്കങ്ങൾ എന്നിവയെല്ലാം 360ന്റെ ഘടകങ്ങളായി വരുന്നു എന്ന പ്രത്യേകതയുമുണ്ട്.

വൃത്തത്തിന്റെ അളവ് റേഡിയനിലും

ഒരു കോണിന്റെ ശീർഷം കേന്ദ്രമായി വരത്തക്കവിധത്തിൽ ഒരു വൃത്തം വരച്ചാൽ, ആ കോണിന്റെ ഭുജങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന വൃത്തഭാഗം പൂര്‍ണ്ണവൃത്തത്തിന്റെ ഒരു ചാപമായിരിക്കുമല്ലോ. ഈ ചാപം ആരത്തിന്റെ എത്ര മടങ്ങാണ് എന്ന് കണക്കാക്കിയും അതിന്റെ കേന്ദ്രകോണിനെ അളക്കാൻ സാധിക്കും. ഇങ്ങനെ കിട്ടുന്ന കോണിന്റെ അളവിന് റേഡിയൻ എന്നാണ് പറയുന്നത്.

കോൺ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ചാപത്തിന്റെ നീളം s, ആരം r എന്നിവയാണെങ്കിൽ കോണിന്റെ അളവ് s/r റേഡിയൻ ആയിരിക്കും. x റേഡിയൻ എന്ന അളവ് x rad എന്നാണെഴുതുന്നത്.

ഒരു പൂർണ്ണവൃത്തത്തിന്റെ ചുറ്റളവ് 2πr ആണല്ലോ. അപ്പോൾ ഒരു പൂർണ്ണവൃത്തത്തിന്റ റേഡിയൻ അളവ് 2πr ÷ r = 2π റേഡിയൻ ആണ്. അതുപോലെ അർദ്ധവൃത്തത്തിന്റെ കോണളവ് π റേഡിയനും കാൽ വൃത്തത്തിന്റെ റേഡിയൻ അളവ് π/2 റേഡിയനും ആയിരിക്കും.

ഉരുണ്ട ഭൂമിയെ കണ്ടതെങ്ങനെ

ഭൂമി ഉരുണ്ടതാണെന്ന് നാമെല്ലാം പഠിച്ചിട്ടുണ്ട്. നമ്മളുടെ കാഴ്ചയിൽ ഭൂമി പരന്നിട്ടാണ്. ഭൂമിയെ മുഴുവനായി കണ്ടുകൊണ്ട്, അത് ഉരുണ്ടതാണോ എന്ന് തീർച്ചപ്പെടുത്താൻ ഭൂമിയിൽ നിന്നുകൊണ്ട് സാധിക്കില്ല. അതിന് ബഹിരാകാശത്തെത്തി ഭൂമിയെ നോക്കേണ്ടിവരും. ബഹിരാകാശ വാഹനങ്ങളും റോക്കറ്റുകളുമൊക്കെ ഉണ്ടായിട്ട് നൂറു വർഷങ്ങൾ പോലുമായിട്ടില്ല. ആദ്യമായൊരു മനുഷ്യൻ ഭൂമിയെ ചുറ്റി സഞ്ചരിച്ചത് 16-ാം നൂറ്റാണ്ടിലാണ്. അതിനും ആയിരത്തഞ്ഞൂറ് വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പേതന്നെ ഭൂമി ഉരുണ്ടതാണെന്ന് മനുഷ്യൻ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു. നേരിട്ട് കാണാതെയും ചുറ്റി സഞ്ചരിക്കാതെയും എങ്ങനെയാണ് ഭൂമിയുടെ ഗോളാകൃതി അവർ മനസ്സിലാക്കിയത്?

ബുദ്ധിപരമായ ചില ഊഹങ്ങളാണ് ഭൂമി ഉരുണ്ടതാണെന്ന് ചിന്തിക്കാൻ മനുഷ്യനെ പ്രേരിപ്പിച്ചത്. അതിലൊന്നിനെ പറ്റി വായിക്കാം...

ഭൂമി, ചന്ദ്രൻ എന്നിവ സൂര്യനുമായി ചേർന്ന് നടത്തുന്ന നിഴൽ നാടകമാണ് ഗ്രഹണങ്ങൾ എന്നറിയാമല്ലോ. സൂര്യപ്രകാശം പതിച്ചുണ്ടാകുന്ന ഭൂമിയുടെ നിഴൽ എപ്പോഴെങ്കിലും ചന്ദ്രനിൽ വീഴാനിടയായൽ ചന്ദ്രഗ്രഹണം ഉണ്ടാകും. മറിച്ച് ചന്ദ്രന്റെ നിഴൽ ഭൂമിയിൽ പതിച്ചാൽ സൂര്യഗ്രഹണവും സംഭവിക്കും. ഇക്കാര്യം ഏതാണ്ട് രണ്ടായിരം വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പുതന്നെ ജ്യോതി ശാസ്ത്രജ്ഞന്മാർ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു.

നിഴലിന്റെ ആകൃതി നിരീക്ഷിച്ചാൽ, നിഴലുണ്ടാക്കുന്ന വസ്തുവിന്റെ രൂപം മനസ്സിലാക്കാനാകുമല്ലോ. സൂര്യഗ്രഹണ സമയത്തു ഭൂമിയിൽ പതിക്കുന്ന ചന്ദ്രന്റെ നിഴലിന്റെ ആകൃതി പൂർണ്ണമായി കണ്ടു മനസ്സിലാക്കാൻ ഭൂമിയിൽ നിൽക്കുന്ന നമുക്ക് കഴിയില്ല. എന്നാൽ ചന്ദ്രഗ്രഹണ സമയത്ത് ചന്ദ്രനിൽ വീഴുന്ന ഭൂമിയുടെ നിഴൽ നമുക്ക് ഭൂമിയിൽ നിന്നും നോക്കി കാണാം.

വൃത്താകൃതിയിലുള്ള നിഴലാണ് എല്ലാ ചന്ദ്രഗ്രഹണ സമയത്തും ചന്ദ്രനിൽ പതിക്കുന്നതെന്ന് ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞർക്ക് മനസ്സിലായി. ഏതു രൂപത്തിനാണ് എല്ലായ്പ്പോഴും വൃത്താകൃതിയിലുള്ള നിഴൽ സൃഷ്ടിക്കാനാവുക? നാണയം പോലെ പരന്ന് വട്ടത്തിലുള്ള ഒരു വസ്തുവിനും പന്തുപോലെ ഗോളാകൃതിയിലുള്ള ഒരു വസ്തുവിനും വൃത്താകൃതിയിലുള്ള നിഴലുണ്ടാക്കാനാകും. അങ്ങനെയെങ്കിൽ, ഭൂമിയുടെ ആകൃതി പരന്ന് വട്ടത്തിലുള്ളതോ ഗോളാകാരമോ ആകണം. ഇതിൽ ഏതാണെന്ന് എങ്ങനെ തീർച്ചപ്പെടുത്തും?

ഒരു നാണയത്തിന്റെ നിഴൽ എപ്പോഴും വൃത്താകാരമായിരിക്കില്ല

ഇരുട്ടുള്ള ഒരു മുറിയിൽ ഭിത്തിക്കുനേരെ ഒരു ടോർച്ച് തെളിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നു കരുതുക. വെളിച്ചം പതിക്കുന്ന പാതയിൽ ഒരു നാണയം ചരടിൽ കെട്ടിത്തൂക്കിയിരിക്കുന്നുവെന്നും സങ്കല്പിക്കുക. അപ്പോൾ നാണയത്തിന്റെ നിഴൽ ഭിത്തിയിൽ വീഴാനിടയാകും. നാണയം കറങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണെങ്കിൽ, നിഴലിന്റെ ആകൃതി എല്ലായ്പ്പോഴും വൃത്താകാരമാകുമോ? നാണയത്തിന്റെ പരന്നഭാഗം ടോർച്ചിന് നേരെ വരുമ്പോൾ മാത്രമാണ് വൃത്താകാരമായ നിഴലുണ്ടാവുക. നാണയത്തിന്റെ അരികാണ് ടോർച്ചിനു നേരെ വരുന്നതെങ്കിൽ, അതിന്റെ നിഴൽ ഒരു വരപോലെയാകും കാണപ്പെടുന്നത്. മറ്റവസരങ്ങളിൽ ദീർഘവൃത്താകാരമായ നിഴലുകളാണ് രൂപപ്പെടുന്നത്. മറിച്ച് ഒരു പന്താണ് നിങ്ങൾ കെട്ടിത്തൂക്കിയിടുന്നതെങ്കിലോ, പന്ത് എങ്ങനെയൊക്കെ കറക്കിയാലും ലംബമായി പതിക്കുന്ന അതിന്റെ നിഴലിൽ വൃത്താകാരമായിരിക്കും. അതായത്, ചലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു വസ്തുവിന്റെ നിഴൽ എല്ലായ്പ്പോഴും വൃത്താകാരമായി കാണുന്നുവെങ്കിൽ, ആ വസ്തു ഗോളാകാരമാണെന്ന് ഊഹിക്കാം. ചന്ദ്രനിൽ വീഴുന്ന ഭൂമിയുടെ നിഴൽ എല്ലായ്പ്പോഴും വൃത്താകാരമായിരുന്നു. ഇത് നിരീക്ഷിച്ചാണ് ഭൂമിയുടെ ആകൃതി ഗോളമാണെന്ന് പുരാതന ജ്യാതിശാസ്ത്രജ്ഞർ തീർച്ചപ്പെടുത്തിയത്.

പ്രകൃതിയിൽ നാം നിരീക്ഷിക്കുന്ന ലളിതമായ പല വസ്തുതകളും ഉപയോഗപ്പെടുത്തി വിഷമകരമായ പല പ്രതിഭാസങ്ങളെയും വിശദീകരിക്കാൻ സാധിക്കുമെന്നു മനസ്സിലായില്ലെ.

---

ഭൂമി പരന്നതായി തോന്നുന്നത് എന്തുകൊണ്ട്?

ഭീമാകാരമായ ഭൂമിയുടെ വളരെ വളരെ വളരെ ചെറിയ ഒരു ഭാഗം മാത്രമാണ് നാം കാണുന്നത്. അതിനാലാണ് ഭൂമി പരന്നതായി നമുക്ക് തോന്നുന്നത്. വളരെ വലിയ ഒരു മത്തങ്ങയിൽ നിന്നും ചെത്തിയെടുത്ത ചെറിയ ഒരു തൊലി, ഒരു കു‍ഞ്ഞനുറുമ്പിന് പരന്നതായി തോന്നാമല്ലോ.

ഭൂമിയെ അളന്ന ഇറാത്തോസ്തനീസ്

ബി.സി. 276ൽ ജനിച്ച ഇറാത്തോസ്തനീസ് ഭൂമയുടെ ചുറ്റളവ് ഏകദേശം കൃത്യമായി കണ്ടെത്തിയിരുന്നു. ഭൂമിയിൽ രണ്ടു സ്ഥലത്ത് വീഴുന്ന സൂര്യപ്രകാശത്തിന്റെ ചരിവ് വ്യത്യാസം അളന്നാണ് അദ്ദേഹം ഭൂമിയുടെ ചുറ്റളവ് നിർണ്ണയിച്ചത്. ഭൂമിയുടെ ചുറ്റളവ് നാല്പതിനായിരം കിലോ മീറ്റർ ആണെന്ന് അറിയാമല്ലോ. ഇറാത്തോസ്തനീസ് കണ്ടെത്തിയ അളവ് ഇതിനോട് ഏകദേശം തുല്യമായിരുന്നു.

ഉരുണ്ട ഭൂമിയെ ആദ്യമായി നേരിൽ കണ്ട യൂറി ഗഗാറിൻ

ഉരുണ്ട ഭൂമിയെ ആദ്യമായി നേരിട്ട് കണ്ടത് ആദ്യ ബഹിരാകാശ യാത്രികനായ യൂറി ഗഗാറിനായിരുന്നു, 1961ൽ. വോസ്റ്റോക് എന്ന ബഹിരാകാശ വാഹനത്തിൽ സഞ്ചരിച്ച് ഭൂമിയിൽ നിന്നും ഏകദേശം 169 കി.മീ. അകലെയെത്തിയ ആദ്ദേഹം ഭൂമിയുടെ ഗോളാകൃതി നേരിട്ടുകണ്ടു. പിന്നീട് എത്രയോ ആളുകൾ ഭൂമിയുടെ ഗോളാകൃതി നേരിട്ട് കണ്ടിരിക്കുന്നു. ബഹിരാകാശ പേടകങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് പകർത്തിയ ഭൂമിയുടെ ചിത്രങ്ങളും വീഡിയോയുമൊക്കെ ഇന്ന് നമുക്ക് ലഭ്യമാണ്.

---

2022 ജൂലൈ ലക്കം യുറീക്കയിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്.

മനുഷ്യൻ ചന്ദ്രനിൽ ഇറങ്ങിയതിന്റെ കഥ

ചാന്ദ്രദിനം - ഒരു ഓർമ്മക്കുറിപ്പ്

അപ്പോളോ-11 എന്ന ബഹിരാകാശയാനത്തിൽ സഞ്ചരിച്ച് 1969 ജൂലൈ 21ന് നീൽ ആംസ്ട്രോങ്ങ് ചരിത്രത്തിലാദ്യമായി ചന്ദ്രന്റെ മണ്ണിൽ ഒരു മനുഷ്യന്റെ കാല്പാദം പതിപ്പിച്ചു. അങ്ങനെ ഭൂമിക്കുപുറത്തുള്ള മറ്റൊരു ഗോളം ആദ്യമായി ഒരു മനുഷ്യന്റെ സ്പർശനം ഏറ്റുവാങ്ങി. തന്റെ കാല്പാദം പതിഞ്ഞ അവസരത്തിൽ നീൽ ആംസ്ട്രോങ്ങ് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു – “മനുഷ്യന്റെ ചെറിയ ഒരു കാൽവയ്പ്പ്, പക്ഷേ മനുഷ്യരാശിയുടെ വലിയ ഒരു കുതിച്ചുചാട്ടം.” മനുഷ്യന്റെ ഈ വിജയത്തിന്റെ ഓരോ വാർഷികവും ചാന്ദ്രദിനമായി നാം ആഘോഷിക്കുന്നു. മനുഷ്യൻ ചന്ദ്രനിലിറങ്ങിയതിന്റെ ചരിത്രത്തിലേക്ക് നമുക്കൊന്നു കണ്ണോടിക്കാം.

ചന്ദ്രനെ അറിഞ്ഞതിന്റെ നാൾവഴി

മനുഷ്യന്റെ ജിജ്ഞാസയേയും ഭാവനയേയും എന്നും ഉണർത്തിയിട്ടുണ്ട് മാനത്തെ അമ്പിളി. വെണ്മയാർന്ന ചന്ദ്രബിംബം കണ്ട് കുമാരനാശാൻ ഇങ്ങനെ പാടി-

തുമ്പപ്പൂവിലും തൂമയെഴും നിലാ-

വമ്പിൽത്തൂവിക്കൊണ്ടാകാശവീഥിയിൽ

അമ്പിളി പൊങ്ങി നിൽക്കുന്നിതാ മര-

ക്കൊമ്പിന്മേൽ നിന്നു കോലോളം ദൂരത്തിൽ.

ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിക്ക്, കയ്യെത്തിപിടിക്കാവുന്ന ഒരു വെള്ളിക്കിണ്ണമാണ് ചന്ദ്രൻ. പുരാതന സംസ്കാരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രനെ ഒരു ദേവതയായി ആരാധിച്ചുപോന്നു. പാശ്ചാത്യർക്കതൊരു സ്ത്രീയായിരുന്നപ്പോൾ ഇന്ത്യക്കാര്‍ക്കതൊരു പുരുഷനായിരുന്നു. കൃസ്തുവിനും അഞ്ചു നൂറ്റാണ്ട് മുമ്പ് ജീവിച്ചിരുന്ന യവന ദാർശനികൻ അനക്സഗോറസ് ചന്ദ്രന് സ്വയം പ്രകാശമില്ല എന്നും സൂര്യപ്രകാശത്തിൽ തിളങ്ങുന്ന ഒരു ശിലാഗോളമാണതെന്നും സ്ഥാപിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. എന്നാൽ ചന്ദ്രന്റെ ദിവ്യത്വത്തെ നിഷേധിക്കാൻ ശ്രമിച്ചതിന് അദ്ദേഹം ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ടു.

ഗലീലിയോ ഗലീലി

ചന്ദ്രൻ ഒരു ഗോളവസ്തുവാണെന്ന ധാരണ പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടെ വീണ്ടും ശക്തിപ്പെട്ടു. അപ്പോഴും അത് മിനുസമാര്‍ന്ന, അതിമനോഹരമായ ഒരു ഗോളവസ്തുവായാണ് കരുതപ്പെട്ടത്. ടെലസ്കോപ്പിന്റെ കണ്ടുപിടുത്തമാണ് കാര്യങ്ങളെ മാറ്റിമറിച്ചത്. ഗലീലിയോ ഗലീലി 1609ൽ തന്റെ ടെലിസ്കോപ്പ് ചന്ദ്രനിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചുവച്ച് നോക്കിയപ്പോൾ അവിടെ കണ്ടത് കുന്നുകളും കുഴികളും നിറ‍ഞ്ഞ ഒരു പ്രതലമാണ്. കല്ലും മണ്ണും നിറഞ്ഞ, മലകളും ഗര്‍ത്തങ്ങളുമുള്ള ഭൗമസമാനമായ ഒരു വസ്തുവാണ് ചന്ദ്രനെന്ന യാഥാര്‍ത്ഥ്യം മെല്ലെയാണെങ്കിലും ഏവരും അംഗീകരിച്ചു. 17-ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ ജിയോവാനി ബാറ്റിസ്റ്റ റിച്ചിയോളിയും ഫ്രാഞ്ചെസ്കോ മരിയാ ഗ്രിബാൾഡിയും ചന്ദ്രന്റെ ഒരു ഭൂപടം തയ്യാറാക്കി. ചന്ദ്രനിലെ മലകൾക്കും ഗര്‍ത്തങ്ങൾക്കും അന്നു നൽകിയ പല പേരുകളും ഇന്നുമുപയോഗിക്കുന്നു.

ചന്ദ്രന്റെ ഇരുണ്ട ഭാഗത്തെ മരിയ എന്നും തിളങ്ങുന്ന ഭാഗത്തെ ടെറ എന്നും വിളിക്കുന്നു.

ചന്ദ്രനെപറ്റിയുള്ള അറിവിന്റെ ചക്രവാളം അങ്ങനെ മെല്ലെ മെല്ലെ വികസിച്ചുവന്നു. ചന്ദ്രനിൽ കാണാൻ കഴിയുന്ന ഇരുണ്ടഭാഗങ്ങളെ ‘കടൽ’ എന്നർത്ഥം വരുന്ന മരിയ എന്നു വിളിച്ചു, പ്രാകാശം നിറഞ്ഞ ഭാഗങ്ങളെ ടെറ (ഭൂഖണ്ഡം) എന്നും. ചന്ദ്രനിൽ മരങ്ങളും മനുഷ്യരുമടക്കമുള്ള ജീവജാലം വസിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് പരക്കെ വിശ്വസിക്കപ്പെട്ടു. പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ക്രോയേഷ്യൻ അസ്ട്രോണമറായിരുന്ന റോജർ ബോഷ്കോവിച്ച് ചന്ദ്രനിൽ അന്തരീക്ഷമില്ലെന്ന് സമർത്ഥിച്ചു. 1837ൽ വിൽഹെം ബിയർ, ജൊഹാൻ മാഡ്ലർ എന്നിവർ ചന്ദ്രനിൽ സമുദ്രമോ, ജലമോ കാര്യമായ അന്തരീക്ഷമോ ഇല്ല എന്ന് സ്ഥാപിച്ചു.

ചന്ദ്രന്റെ ഒരു വശം മാത്രമാണ് നാം എപ്പോഴും കാണുന്നത്. അതിന്റെ മറുവശത്തെപ്പറ്റി ഒന്നും തന്നെ ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ പകുതിവരെ നമുക്ക് അറിവുണ്ടായിരുന്നില്ല. സോവിയറ്റ് യൂണിയനും അമേരിക്കൻ ഐക്യനാടുകളും 1950-60 കാലത്തു നടത്തിയ പര്യവേഷണങ്ങളാണ് ചന്ദ്രന്റെ മറുവശത്തെപ്പറ്റിയുള്ള അറിവുൾ നമുക്ക് സമ്മാനിച്ചത്. സോവിയറ്റ് യൂണിയന്റെ ചാന്ദ്ര പര്യവേഷണ പേടകമായ ലൂണ 3, യു.എസിന്റെ ലൂണാർ ഓര്‍ബിറ്റർ പദ്ധതികൾ എന്നിവ ഇതിൽ പ്രധാന പങ്കുവഹിച്ചു. ഇവയിൽനിന്നുള്ള വിവരങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് ചന്ദ്രന്റെ വിദൂരവശത്തിന്റെ മാപ്പും തയ്യാറാക്കി.

ചാന്ദ്രയാത്ര എന്ന സ്വപ്നം

ലോകത്തിലെ രണ്ടു സൂപ്പർ ശക്തികളായിരുന്ന സോവിയറ്റ് യൂണിയനും അമേരിക്കയും തമ്മിൽ ശാസ്ത്രസാങ്കേതികരംഗങ്ങളിൽ കടുത്ത മത്സരം നടന്നുവന്ന കാലമായിരുന്നു അത്. സ്വാഭാവികമായും ഈ മത്സരം ബഹിരാകാശത്തെയും ചന്ദ്രനെയും പറ്റിയുള്ള അറിവിന്റെ മേഖലകളിലേയ്ക്കും കടന്നുചെന്നു. തത്ഫലമായി ചാന്ദ്രഗവേഷണരംഗത്ത് ഒട്ടേറെ പുതിയ നേട്ടങ്ങളുണ്ടായി.

യൂറി ഗഗാറിൻ

ബഹിരാകാശത്തെ കൈപ്പിടിയിലാക്കാനുള്ള മത്സരത്തിൽ പക്ഷേ സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ എപ്പോഴും ഒരുപടി മുന്നിൽ നിന്നു. 1957 ഒക്ടോബർ 4ന് സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ ആദ്യത്തെ കൃത്രിമ ഉപഗ്രഹമായ സ്പുട്നിക്‍ 1 വിക്ഷേപിച്ചു. 1959-ൽ സോവിയറ്റ് യൂണിയന്റെ ആളില്ലാത്ത ചാന്ദ്രപേടകമായ ലൂണ-2 ചന്ദ്രോപരിതലത്തിൽ ഇടിച്ചിറങ്ങി. അങ്ങനെ മനുഷ്യനിർമ്മിതമായ ഒരു വസ്തു ആദ്യമായി പ്രപഞ്ചത്തിലെ മറ്റൊരു ഗോളത്തെ സ്പർശിച്ചു. 1961 ഏപ്രിൽ 12 ന് സോവിയറ്റ് ബഹിരാകാശയാത്രികൻ യൂറി ഗഗാരിൻ ബഹിരാകാശത്തെത്തുന്ന ആദ്യത്തെ വ്യക്തിയായും ഭൂമിയെ പരിക്രമണം ചെയ്യുന്ന ആദ്യ മനുഷ്യനായും മാറി.

ശാസ്ത്രസാങ്കേതികരംഗത്ത് മറ്റാ‍ർക്കും കഴിയാത്ത ഒന്ന് ചെയ്തു കാണിക്കേണ്ടത് അമേരിക്കയുടെ അനിവാര്യതയായി മാറി. അങ്ങനെ അവര്‍ മനുഷ്യനെ ചന്ദ്രനിലേക്കയയ്ക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. നാസ എന്ന അമേരിക്കൻ ബഹിരാകാശ പര്യവേഷണ സ്ഥാപനം രൂപീകരിക്കപ്പെട്ടു. 1961 മെയ് 21ന് പ്രസിഡന്റ് കെന്നടി, ആ പതിറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തോടെ മനുഷ്യനെ ചന്ദ്രനിൽ ഇറക്കി സുരക്ഷിതനായി തിരികെ ഭൂമിയിലെത്തിക്കും എന്ന് അമേരിക്കൻ കേൺഗ്രസ്സിൽ പ്രഖ്യാപിച്ചു.

അപ്പോളൊ പദ്ധതി

മനുഷ്യനെ ചന്ദ്രനിലെത്തിക്കാനായി അമേരിക്ക രൂപം നൽകിയ പദ്ധതിയാണ് അപ്പോളൊ. ഭീമാകാരമായ സാറ്റൺ എന്ന റോക്കറ്റും അപ്പോളൊ എന്ന ബഹിരാകാശ പേടകവും ഉൾപ്പെടുന്നതാണ് ഇത്. അമേരിക്കയുടെ തന്നെ മനുഷ്യനിയന്ത്രിത ബഹിരാകാശ പദ്ധതികളായ മെർക്കുറി, ജെമിനി എന്നിവയുടെ തുടർച്ചയായാണ് അപ്പോളോ പദ്ധതി ആവിഷ്ക്കരിക്കപ്പെട്ടത്.

ഭൂമി സ്വയം ഭ്രമണം ചെയ്യുന്നു. ചന്ദ്രനാകട്ടെ, സ്വയം ഭ്രമണത്തോടൊപ്പം ഭൂമിയെ പരിക്രമണവും ചെയ്യുന്നു. ഭുമി ചന്ദ്രനെയും ചന്ദ്രൻ ഭൂമിയെയും ആകര്‍ഷിക്കുന്നുണ്ട്. ചന്ദ്രനിലെത്താനായി നാം വിക്ഷേപിക്കുന്ന വാഹനം ഭൂമിയുടെ ഗുരുത്വാകർഷണത്തെ ഭേദിക്കണം. ചന്ദ്രനെ ലക്ഷ്യമാക്കി നാം വിക്ഷേപിക്കുന്ന യാനം അവിടെ എത്തുമ്പോഴേക്കും ചന്ദ്രൻ ഭൂമിയെ ചുറ്റി സഞ്ചിരിച്ച് മറ്റൊരു സ്ഥാനത്ത് എത്തിയിട്ടുണ്ടാകാം. അതൊക്കെ തരണം ചെയ്ത് നമ്മളുടെ യാനം ചന്ദ്രന്റെ ഗുരുത്വമണ്ഡലത്തിൽ പ്രവേശിച്ചാൽതന്നെ അത് ചന്ദ്രന്റെ ആകര്‍ഷണത്തിൽ പെട്ട് അതിവേഗത്തിൽ താഴേക്ക് പതിച്ച് തകർന്നുപോകാം. ഈ വസ്തുതകളൊക്കെ പരിഗണിച്ചാണ് ചനന്ദ്രനെ ലക്ഷ്യമാക്കി പറക്കുന്നതിനായി അപ്പോളൊ എന്ന യാനം തയ്യാറാക്കപ്പെട്ടത്.

അപ്പോളോ വാഹനത്തിന്റെ ഘടന

അപ്പോളൊ വാഹനത്തിന് 3 ഭാഗങ്ങളാണുള്ളത്.

1. മാതൃപേടകം (Command Module)

മുന്ന് യാത്രികര്‍ക്ക് സഞ്ചരിക്കാൻ സാധിക്കുന്നതാണ് മാതൃപേടകം. യാത്രികര്‍ക്ക് താമസിക്കുന്നതിനും വിശ്രമിക്കുന്നതിനും മറ്റുള്ളവരുമായി സമ്പര്‍ക്കം പുലർത്തുന്നതിനുമുള്ള എല്ലാ സംവിധാനങ്ങളും ഇതിലുണ്ട്.

2. സേവന പേടകം (Service Module)

യാത്രയ്ക്കാവശ്യമായ ഇന്ധനവും, ഓക്സിജൻ, മറ്റുപകരണങ്ങൾ, യാത്രികര്‍ക്കാവശ്യമായ സാധനങ്ങൾ, വെള്ളം എന്നിവയൊക്കെ കൊണ്ടുപോകുന്നതിനുള്ളതാണ് സേവനപേടകം.

3. ചാന്ദ്രപേടകം (Lunar Module)

ചന്ദ്രനിൽ ഇറങ്ങാനും അവിടെനിന്നും തിരികെ മാതൃപേടകത്തിൽ എത്താനും ഉപയോഗിക്കുന്നതാണ് ചാന്ദ്രപേടകം. ഇതിന് അവരോഹണ (descent stage) ഭാഗം ആരോഹണ ഭാഗം (ascent stage) എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു തട്ടുകളുണ്ട്.

അപ്പോളൊയുടെ പ്രവർത്തനം

അപ്പോളൊയുടെ പ്രവർത്തന ഘട്ടത്തെ പ്രധാനമായും 10 ഭാഗങ്ങളായി തിരിക്കാം.

1. വിക്ഷേപണം

ചന്ദ്രനിലേക്കുള്ള കുതിപ്പിനു മുമ്പായി വാഹനത്തെ ഭൂമിക്കു മുകളിൽ ഏകദേശം 190 കി.മീ. ഉയരത്തിലുള്ള ഒരു പാര്‍ക്കിംഗ് ഓർബിറ്റിലേക്ക് എത്തിക്കുന്നു. സാറ്റേൺ V റോക്കറ്റാണ് ഇതിനായി ഉപയോഗിക്കുന്നത്. 36 നിലകളുള്ള ഒരു കെട്ടിടത്തിന്റെ ഉയരമുണ്ടായിരുന്നു സാറ്റേൺ V ചേർന്ന അപ്പോളോ 11-ന്; അതായത് ഏതാണ്ട് 110 മീ. ഉയരം, ഭാരം 3,100 ടണ്ണും. മൂന്നു ഘട്ടങ്ങളായി സാറ്റേൺ റോക്കറ്റ് കത്തിച്ചാണ് പാര്‍ക്കിംഗ് ഓർബിറ്റിൽ അപ്പോളോയെ എത്തിക്കുന്നത്. പാർക്കിംഗ് ഓർബിറ്റിൽ എത്താനായി കുറച്ചുമാത്രം ഇന്ധനമാണ് മൂന്നാം ഘട്ടത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുക. അപ്പോഴേക്കും വാഹനം ഒരു കൃത്രിമ ഉപഗ്രഹം എന്നപോലെ ഭുമിയെ ചുറ്റാനാരംഭിക്കും. ഓരോ ഘട്ടത്തിലും റോക്കറ്റിന്റെ ഉപയോഗിച്ചു തീര്‍ന്ന ഭാഗം വേര്‍പെടുത്തും.

2. ട്രാൻസ് ലൂണാർ ഇൻജക്ഷൻ

പാര്‍ക്കിംഗ് ഓർബിറ്റിൽ ഒന്നു രണ്ടു പരിക്രമണങ്ങള്‍ നടത്തി, വാഹനത്തിന്റെ കൃത്യത ഉറപ്പു വരുത്തിയശേഷം റോക്കറ്റിന്റെ മൂന്നാം ഘട്ടം വീണ്ടും കത്തിച്ച് വാഹനം ചന്ദ്രനിലേയ്ക്ക് കുതിക്കുന്നു.

3. സ്ഥാനമാറ്റവും വിച്ഛേദനവും

അപ്പോളോ വാഹനത്തെ സാറ്റേൺ റോക്കറ്റുമായി ഘടിപ്പിച്ചിട്ടുള്ള ചേർപ്പുകൾ‍ വേര്‍പെടുന്നു. മാതൃപേടകവും സേവനപേടകവും ഉൾപ്പെട്ട ഭാഗം റോക്കറ്റിൽ നിന്നും വേ‍ർപെടുകയും ചാന്ദ്രപേടകം റോക്കറ്റിനുപുറത്ത് കാണാവുന്നനിലയിൽ ആവുകയും ചെയ്യുന്നു. മാതൃപേടകത്തിന്റെ പൈലറ്റ് മാതൃപേടകവും സേവനപേടകവും ഉൾപ്പെട്ട ഭാഗത്തെ റോക്കറ്റിൽ നിന്നും സുരക്ഷിതമായ ഒരു ദൂരത്ത് എത്തിച്ച് 180 ഡിഗ്രി തിരിച്ച് വിപരീത ദിശയിലാക്കുന്നു.

4. വേർപെടുത്തൽ

പൈലറ്റ് മാതൃപേടകവും സേവനപേടകവും ഉൾപ്പെട്ട ഭാഗത്തെ തിരികെ റോക്കറ്റിനോട് അടുപ്പിച്ച്, റോക്കറ്റിലുള്ള ചാന്ദ്രപേടകവുമായി അതിനെ ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു. ശേഷം ഈ സംയുക്ത സംവിധാനത്തെ റോക്കറ്റിൽ നിന്നും അകറ്റി ചന്ദ്രനിലേയ്ക്കുള്ള യാത്ര തുടരുന്നു. റോക്കറ്റ് സൂര്യനെ ഭ്രമണം ചെയ്യത്തക്കവിധം മറ്റൊരു ദിശയിൽ പ്രയാണം നടത്തുന്നു.

5. ചാന്ദ്രഭ്രമണപഥ പ്രവേശം

ചന്ദ്രന്റെ ഏകദേശം 110 കി.മീ. അടുത്തെത്തുമ്പോൾ സേവനപേടകത്തിലെ എ‍ഞ്ചിൻ കത്തിച്ച് വാഹനത്തിന്റെ വേഗത കുറയ്ക്കുന്നു. ചന്ദ്രന്റെ ഗുരുത്വബലം വാഹനത്തെ പിടിച്ചെടുക്കുന്നു. അങ്ങനെ അത് ദീര്‍ഘവൃത്താകാരമായ ഒരു ഭ്രമണപഥത്തിൽ ചന്ദ്രനെ ചുറ്റാനാരംഭിക്കുന്നു. തുടര്‍ന്ന് വീണ്ടും വേഗത കുറച്ച് 110 കി.മീ. അളവുള്ള വൃത്താകാര പാതയിൽ ചന്ദ്രനെ വലംവയ്ക്കുന്നു.

6. ചാന്ദ്ര അവരോഹണം

കമാണ്ടറും ചാന്ദ്രപേടകത്തിന്റെ പൈലറ്റും ചാന്ദ്രപേടകത്തിലേക്ക് മാറുന്നു. ചാന്ദ്രപേടകം മാതൃപേടകത്തിൽ നിന്നും വേര്‍പെട്ട്, അതിലെ റോക്കറ്റ് സംവിധാനങ്ങള്‍ പ്രവര്‍ത്തിപ്പിച്ച് ചന്ദ്രനിലേയ്ക്ക് താഴുന്നിറങ്ങുന്നു. മാതൃപേടകം ചന്ദ്രനെ ഭ്രമണം ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കും. മാതൃപേടകത്തിന്റെ പൈലറ്റ് അതിനെ നിയന്ത്രിച്ചുകൊണ്ട് അതിനുള്ളിൽ തന്നെ കഴിയും.

7. പേടകത്തിനു പുറത്തുള്ള പ്രവര്‍ത്തനങ്ങൾ

കമാണ്ടറും പൈലറ്റും ചാന്ദ്രപേടകത്തിനു പുറത്തിറങ്ങി മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ള പ്രവര്‍നങ്ങളും സാമ്പിൾ ശേഖരണവും മറ്റും നടത്തുന്നു.

8. ആരോഹണ ഘട്ടം

കമാണ്ടറും പൈലറ്റും തിരികെ ചാന്ദ്രപേടകത്തിൽ കയറി, പേടകത്തിന്റെ തന്നെ അവരോഹണഭാഗത്തെ ഒരു വിക്ഷേപണത്തറയായി ഉപയോഗിച്ച്, ആരോഹണ ഭാഗം മാത്രം മുകളിലേക്കു പറത്തി മാതൃപേടകത്തിലേക്ക് മടങ്ങുന്നു. മുകളിൽ ഭ്രമണം ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന മാതൃപേടകവുമായി ഈ ഭാഗം സന്ധിക്കുകയും ചാന്ദ്രപേടകത്തിലെ സഞ്ചാരികൾ മാതൃപേടകത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

9. മടക്കയാത്ര

ചാന്ദ്രപേടകത്തെ ചാന്ദ്രഭ്രമണപഥത്തിൽ ഉപേക്ഷിച്ച് മാതൃപേടകവും സേവനപേടകവും ഉൾപ്പെട്ട വാഹനം ഭൂമിയിലേക്ക് തിരിക്കുന്നു.

10. ഭൗമപ്രവേശം

ഭൗമാന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നതിനു മുമ്പായി സേവനപേടകത്തെ ഉപേക്ഷിക്കുന്നു. അന്തരീക്ഷഘര്‍ഷണം പേടകത്തിന്റെ വേഗത കുറയ്ക്കുന്നു. പേടകത്തിനു ചുറ്റും രൂപപ്പെടുന്ന ചാര്‍ജ്ജിത വായുവിന്റെ കവചം മൂലം പേടകത്തിൽ നിന്നുള്ള വാർത്താവിനിമയ സംവിധാനം ഈ സമയം തടസ്സപ്പെടും. പാരച്യൂട്ടുകൾ ഉപയോഗിച്ച് വീണ്ടും വേഗത കുറയ്ക്കുകയും പേടകം പസഫിക്‍ സമുദ്രത്തിൽ ഇറങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു.

മനുഷ്യൻ ചന്ദ്രനിലിറങ്ങുന്നതിനു മുമ്പുള്ള അപ്പോളോ യാത്രകൾ

പതിനൊന്നാമത് അപ്പോളോ യാത്രിയലാണ് മനുഷ്യൻ ചന്ദ്രനിലിറങ്ങിയത്. അതിനു മുമ്പുള്ള യാത്രകള്‍ മനുഷ്യനെ ചന്ദ്രനിലിറക്കാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പുകളായിരുന്നു. 1967 ജനുവരി 27-നു ആദ്യമായി പ്രയാണസജ്ജമായ ഒന്നാമത്തെ അപ്പോളോ യാത്ര വൻ ദുരന്തമായി മാറി. വെർജിൽ ഗ്രിസ്സം (Virgil Grissom), എഡ്വേർഡ് വൈറ്റ് (Edward White), റോജർ ചാഫി (Roger Chaffee) എന്നിവർ കയറിയ അപ്പോളോ വാഹനം പറക്കലിനു മുമ്പായുള്ള പരീക്ഷണത്തിനിടയിൽതന്നെ തീ പിടിക്കുകയും യാത്രികർ മരണപ്പെടുകയും ചെയ്തു.

ശാസ്ത്രത്തിനുവേണ്ടി ജീവത്യാഗം ചെയ്തവർ: വെർജിൽ ഗ്രിസ്സം (Virgil Grissom), എഡ്വേർഡ് വൈറ്റ് (Edward White), റോജർ ചാഫി (Roger Chaffee) എന്നിവർ ആദ്യ അപ്പോളോ യാത്രയ്ക്കു മുമ്പ്.

അപ്പോളോ 1-നുശേഷം അപ്പോളൊ-6 വരെ നടന്ന യാത്രകൾ മനുഷ്യരില്ലാതെയായിരുന്നു. സാറ്റേൺ വിക്ഷേപിണി, മാതൃപേടകം എന്നിവ പരീക്ഷിക്കുക, ബഹിരാകാശത്തുവച്ചു നടക്കുന്ന ചാന്ദ്രപേടകത്തിന്റെ ആരോഹണ-അവരോഹണങ്ങൾ പരീക്ഷിക്കുക, അപ്പോളോ വാഹനത്തിന്റെ പ്രവര്‍ത്തനം പരീക്ഷിച്ച് ഉറപ്പുവരുത്തുക എന്നിവയായിരുന്നു ഈ പറക്കലുകളുടെ ലക്ഷ്യങ്ങള്‍.

അപ്പോളൊ-7 മുതലുള്ള എല്ലാ യാത്രകളും മനഷ്യരെ വഹിച്ചുകൊണ്ടുള്ളതായിരുന്നു. 1968 ഒക്ടോബർ 11നാണ് പറന്നുയര്‍ന്ന അപ്പോളോ-7 പറന്നുയര്‍ന്നത്. മൂന്ന് മനുഷ്യരുമായി ഏഴു ദിവസം ബഹിരാകാശത്ത് ചെലവഴിച്ച് അത് തിരികെയെത്തി. വാഹനവും അതിലെ യാത്രക്കാരും ബഹിരാകാശത്തിൽ എങ്ങനെ പ്രവർത്തിക്കുമെന്ന് മനസ്സിലാക്കുകയായിരുന്നു അതിന്റെ ലക്ഷ്യം. 1968 ഡിസബർ 21-ന് യാത്രതിരിച്ച അപ്പോളോ-8 ചന്ദ്രനടുത്ത് 112 കി.മീ. ദൂരത്തിൽ എത്തി വിവിധ ചാന്ദ്രമേഖലകളുടെ ചിത്രങ്ങളെടുത്തു ഭൂമിയിലേക്കയച്ചു. യാത്രികർ ചന്ദ്രനെ 10 പ്രാവശ്യം പ്രദക്ഷിണം വച്ചശേഷം ഡിസബർ 27-ന് തിരിച്ചെത്തി. അപ്പോളോ 8-ന്റെ വിജയം മനുഷ്യനെ ചന്ദ്രനിൽ ഇറക്കാനാകുമെന്ന പ്രതീക്ഷക്ക് ബലമേകി. ചന്ദ്രനിൽ ഇറക്കാനുള്ള പേടകം ഭൂമിയുടെ ആകർഷണ മണ്ഡലത്തിൽലും ചന്ദ്രന്റെ ആകർഷണ മണ്ഡലത്തിലും ശരിയായി പ്രവർത്തിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് 1969 മാർച്ച് 3-ന് പുറപ്പെട്ട അപ്പോളോ-9‍പരീക്ഷിച്ച് ഉറപ്പുവരുത്തി. ചാന്ദ്രപേടകവും മാതൃപേടകവുമായുള്ള വേര്‍പിരിയലും കൂടിച്ചേരലും ഉറപ്പുവരുത്തുകയായിരുന്നു അപ്പോളോ 10ന്റെ ലക്ഷ്യം. 1969 മേയ് 18-ന് പുറപ്പെട്ട അപ്പോളോ 10 ചന്ദ്രന് 10കി.മീ. അടുത്തുവരെ എത്തി സുരക്ഷിതമായി മടങ്ങിയെത്തി.

അപ്പോളോ 11 – മനുഷ്യന്റെ ആദ്യ ചന്ദ്രസന്ദർശനം

നീൽ എ. ആംസ്ട്രോങ്, എഡ്വിൻ ആൽഡ്രിൻ, മൈക്കൽ കോളിൻസ് എന്നിവരായിരുന്നു അപ്പോളൊ 11ലെ സഞ്ചാരികൾ. മാതൃപേടകവും സേവന പേടകവും ഉൾപ്പെട്ട ബഹിരാകാശയാനത്തിന് കൊളംബിയ എന്നായിരുന്നു പേര്; ചാന്ദ്രപേടകത്തിന്റെ പേര് ഈഗിൾ എന്നും. സാറ്റേൺ V റോക്കറ്റാണ് ഇവയെ വഹിച്ചുകൊണ്ട് ഉയര്‍ന്നത്.

ബഹിരാകാശത്തേക്ക്

1969 ജൂലൈ 16-ന് ഫ്ലോറിഡയിലെ കെന്നഡി സ്പെയ്സ് സെന്ററിൽ നിന്നും ഇന്ത്യൻ സമയം വൈകിട്ട് 07:02ന് അപ്പോളോ-11 യാത്ര തിരിച്ചു. ഒന്നാം ഘട്ടം രണ്ടര മിനിറ്റു കൊണ്ട് കത്തിയെരിഞ്ഞു. അപ്പോളാ 11 കിഴക്കൻ ആഫ്രിക്കയുടെ മീതെ 64 കി.മീ. ഉയരത്തിൽ എത്തിയപ്പോൾ റോക്കറ്റിന്റെ രണ്ടാം ഘട്ടം പ്രവർത്തിപ്പിച്ചു. അതോടെ ആദ്യറോക്കറ്റ് വേർപെട്ട് സമുദ്രത്തിൽ വീണു. അതിന്റെ 12 മിനിറ്റ് പറക്കലിൽ അപ്പോളോ 185.9 കി.മീ. ഉയരത്തിലെത്തി ഏതാണ്ട് വൃത്താകാരമായ പാതയിൽ, ഒരു കൃത്രിമ ഉപഗ്രഹമെന്നപോലെ ഭൂമിയെ വലംവയ്ക്കാനാരംഭിച്ചു. ഒന്നരവട്ടം ഭൂമിയെ വലംവച്ചശേഷം റോക്കറ്റിന്റെ മൂന്നാം ഘട്ടം എരിച്ച് ഗതിവേഗം കൂട്ടുകയും ഭൂമിയുടെ ആകർഷണ വലയത്തിൽനിന്നു മോചനം നേടി ചന്ദ്രനെ ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങുകയും ചെയ്തു. 30 മിനിറ്റ് പറക്കലിനു ശേഷം സാറ്റേണിന്റെ ശേഷിച്ച ഭാഗത്തുനിന്നും കൊളംബിയയെ വേര്‍പെടുത്തി, തലതിരിച്ച് ഈഗിളുമായി ബന്ധിപ്പിച്ചു. തുടര്‍ന്ന് സംയുക്ത പേടകത്തെ റോക്കറ്റിൽ നിന്നും പൂര്‍ണ്ണമായും വേര്‍പെടുത്തി അതിലേറി സഞ്ചാരികൾ ചന്ദ്രനിലേക്ക് കുതിച്ചുപാഞ്ഞു.

ചന്ദ്രനിലേയ്ക്ക്

അപ്പോളോ 11ലെ യാത്രികർ: നീൽ എ. ആംസ്ട്രോങ്, മൈക്കൽ കോളിൻസ്, എഡ്വിൻ ആൽഡ്രിൻ

മൂന്നുദിവസത്തെ യാത്രയ്ക്കു ശേഷം ജൂലൈ 19ന് അപ്പോളോ 11 ചന്ദ്രന്റെ ആകർഷണ മണ്ഡലത്തിലെത്തി, സേവനപേടകത്തിലെ എഞ്ചിനുകള്‍ പ്രവർത്തിപ്പിച്ച്, ചന്ദ്രന്റെ ചുറ്റുമായുള്ള ഭ്രമണപഥത്തിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു. പതിമൂന്നു തവണ കൊളംബിയ ചന്ദ്രനെ വലംവച്ചു. ഇതിനിടയിൽ സഞ്ചാരികൾ തങ്ങള്‍ക്കിറങ്ങേണ്ട, പ്രശാന്തിയുടെ സമുദ്രം (Sea of Tranquility) എന്നു പേരിട്ട സ്ഥലം പലതവണം കണ്ട് ബോധ്യപ്പെട്ടു. ജൂലൈ 20 ഇന്ത്യൻ സമയം വൈകിട്ട് 06:22-ന് ആംസ്ട്രോങ്ങും ആൽഡ്രിനും ഈഗിളിലേക്ക് പ്രവേശിച്ച് തയ്യാറെടുപ്പുകൾ നടത്തി. രാത്രി 11:14ന് ഈഗിൾ കൊളംബിയയിൽ നിന്നും വേർപെട്ട് ചന്ദ്രനിലേക്ക് ഇറങ്ങാനാരംഭിച്ചു. ഈ സമയം മൈക്കിൾ കോളിൻസ് കൊളംബിയയെ ചന്ദ്രനു ചുറ്റുമായി പറത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അടുത്ത ദിവസം അതായത് ജൂലൈ 21 ഇന്ത്യൻ സമയം പുലര്‍ച്ചെ 01:17ന് ഈഗിൾ പ്രശാന്തിയുടെ സമുദ്രത്തിൽ ഇറങ്ങി. മുൻ നിശ്ചയപ്രകാരം സഞ്ചാരികൾക്ക് 5 മണിക്കൂര്‍ ഉറക്കം അനുവദിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ‍ ഉറങ്ങാൻ കൂട്ടാക്കാതെ അവർ നേരെ ചാന്ദ്രഇറക്കത്തിനും തിരിച്ചുവരവിനുമായുള്ള തയ്യാറെടുപ്പുകൾ നടത്തുകയായിരുന്നു. കിടന്നാലും ഉറങ്ങാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല എന്നാണവർ പറഞ്ഞത്.

മനുഷ്യൻ ചന്ദ്രനിൽ കാലുകുത്തുന്നു

6 മണിക്കൂർ 39 മിനിറ്റിനുശേഷം പ്രത്യേകതരം കുപ്പായങ്ങളും ശിരോവസ്ത്രങ്ങളും ധരിച്ച്, ജൂലൈ 21, ഇന്ത്യൻ സമയം രാവിലെ 08:21-നു ആംസ്ട്രോങ്ങ് ഈഗിളിൽ നിന്നും താഴേക്കുള്ള കോണിയിറങ്ങാനാരംഭിച്ചു. ഇറക്കത്തിനിടയിൽ അദ്ദേഹം ഈഗിളിൽ ഘടിപ്പിച്ചിരുന്ന ടി.വി. ക്യാമറ ഓണാക്കി, അങ്ങനെ മനുഷ്യന്റെ പാദമുദ്ര ചന്ദ്രനിൽ പതിയുന്ന രംഗം ലോകത്തുള്ള ദശലക്ഷക്കണക്കനാളുകൾക്ക് വീക്ഷിക്കാനായി. 08:26 ന് ആംസ്ട്രോങ്ങ് തന്റെ പാദങ്ങൾകൊണ്ട് ചന്ദ്രനെ തൊട്ടു.

"ഒരു മനുഷ്യന്റെ ചെറിയ ഒരു കാൽവയ്പ്പ്, പക്ഷേ മനുഷ്യരാശിയുടെ വലിയ ഒരു കുതിച്ചുചാട്ടം.” - അദ്ദേഹം ലോകത്തോടായി പറഞ്ഞു.

ഏതാനും സമയം ചന്ദ്രോപരിതലത്തിൽ നടന്നശേഷം ആംസ്ട്രോങ് ചന്ദ്രനിലെ കുറച്ച് മണ്ണ് ശേഖരിച്ച് തന്റെ കുപ്പായത്തിന്റെ അറയിൽ സൂക്ഷിച്ചു, പിന്നീട് തിരികെ വന്ന് ഏണിവഴി ഇറങ്ങാൻ ആൽഡ്രിനെ സഹായിച്ചു. ഈ സമയം ആൽഡ്രിൻ ഫോട്ടോകളെടുത്തു ഭൂമിയിലേക്ക് അയയ്ക്കുകയായിരുന്നു. രണ്ടുപേരും ചന്ദ്രനിലിറങ്ങിയ ശേഷം അവർ ചന്ദ്രോപരിതലത്തില്‍ ഒരു വീഡിയോ ക്യാമറ സ്ഥാപിച്ചു, മറ്റൊന്ന് കയ്യിലുമുണ്ടായിരുന്നു. അവരിരുവരും ചേർന്ന് പേടകത്തിന്റെ കാലിൽ സ്ഥാപിച്ചിരുന്ന, അവരുടെ സന്ദർശനത്തിന്റെ സന്ദേശം വഹിക്കുന്ന ലോഹത്തികിട് അനാച്ഛാദനം ചെയ്തു. തുടർന്ന് യു.എസ്സിന്റെ പതാക ചന്ദ്രനിൽ നാട്ടി. അമേരിക്കൻ പ്രസിഡന്റ് റിച്ചാഡ് നിക്സൻ അവരുമായി റേഡിയോ വഴി സംസാരിച്ചു. ആംസ്ട്രോങും ആൽഡ്രിനും ചന്ദ്രനിൽ നിന്ന് മണ്ണിന്റെയും പാറകളുടെയും സാമ്പിളുകൾ ശേഖരിക്കുകയും ശാസ്ത്രീയ വിവരങ്ങൾ ലഭ്യമാക്കാൻ കഴിയുന്ന മൂന്ന് ഉപകരണങ്ങൾ – solar wind composition detector, seismic detector, laser reflector എന്നിവ ചന്ദ്രോപരിതലത്തിൽ സജ്ജമാക്കുകയും ചെയ്തു.

ചന്ദ്രനിൽനിന്നും മടക്കം

രണ്ടര മണിക്കൂർ മാത്രമാണ് അവർ ചന്ദ്രോപരിതലത്തിൽ ചെലവഴിച്ചത്. ശേഷം, ശേഖരിച്ച വസ്തുക്കളുമായി അവർ പേടകത്തിൽ തിരികെ പ്രവേശിച്ചു. പേടകത്തിൽ ഏഴുമണിക്കൂര്‍ വിശ്രമിച്ച ശേഷം തിരികെയുള്ള യാത്രയ്ക്കായി അവർ തയ്യാറെടുപ്പു തുടങ്ങി. വീണ്ടും രണ്ടര മണിക്കൂറിനു ശേഷം കൊളംബിയ മുകളിൽ പ്രത്യേക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ (ഇന്ത്യൻ സമയം രാത്രി 11:24ന്) അവർ ഈഗിളിന്റെ അവരോഹണ ഭാഗത്തെ ഒരു വിക്ഷേപണത്തറയായി ഉപയോഗിച്ച്, ആരോഹണഭാഗം മാത്രം മുകളിലേക്കുയര്‍ത്തി, മുകളിൽ ഭ്രമണം ചെയ്യുന്ന കൊളംബിയയെ ലക്ഷ്യമാക്കി മടക്കയാത്ര ആരംഭിച്ചു. പേടകത്തിലും പുറത്തുമായി 21 മണിക്കൂറിലധികമാണ് അവർ ചന്ദ്രനിൽ ചെലവഴിച്ചത്. നാല് മണിക്കൂറിനുശേഷം ഈഗിൾ കൊളംബിയയുമായി സന്ധിച്ചു. ആംസ്ട്രോങ്ങും ആൽഡ്രിനും കൊളംബിയയിൽ പ്രവേശിച്ച ശേഷം ഈഗിളിനെ ചാന്ദ്രഭ്രമണപഥത്തിൽ ഉപേക്ഷിച്ച് മാതൃപേടകത്തിൽ അവര്‍ മൂവരും ഭൂമിയിലേക്കു തിരിച്ചു. ഈഗിൾ ഇപ്പോഴും ചന്ദ്രനെ വലംവയ്ക്കുന്നുണ്ടാകാം എന്നാണ് കണക്കുകൂട്ടുന്നത്.

ഭൗമാന്തരീക്ഷത്തിൽ കടക്കുന്നതിനു മുമ്പായി സേവന പേടകത്തെ വഴിയിലുപേക്ഷിച്ചു. ജൂലായ് 24 ഇന്ത്യൻ സമയം 10:14ന് അവര്‍ സഞ്ചരിച്ച മാതൃപേടകം പസഫിക്‍ സമുദ്രത്തിൽ വന്നിറങ്ങി. ഹെലികോപ്റ്റർ അവരെ ഹോർണറ്റ് എന്ന കപ്പലിൽ എത്തിച്ചു. അവരോടൊപ്പം ചന്ദ്രനിൽനിന്നുള്ള അജ്ഞാത വികിരണങ്ങളോ രോഗാണുക്കളോ എത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അവ മനുഷ്യരാശിയെ അപകടത്തിലാക്കാതിരിക്കുന്നതിനുള്ള മുൻകരുതലായി 18 ദിവസം സഞ്ചാരികളെ തനിച്ചു പാര്‍പ്പിച്ചു. അങ്ങനെ മനുഷ്യൻ ആദ്യമായി സുരക്ഷിതനായി ചന്ദ്രനിൽ ഇറങ്ങുകയും തിരികെ ഭൂമിയിലെത്തുകയും ചെയ്തു.

അപ്പോളോ പദ്ധതി – ഒരു അവലോകനം

അപ്പോളോ 11 മുതൽ 17 വരെ മനുഷ്യരുമായി ചന്ദ്രനിലേക്ക് ഏഴ് അപ്പോളോ വാഹനങ്ങൾ പറന്നു. എന്നാൽ അപ്പോളോ 13ലെ യാത്രികര്‍ക്ക് സാങ്കേതിക തകരാർ മൂലം ചന്ദ്രനിൽ ഇറങ്ങാനായില്ല. അങ്ങനെ 6 ദൗത്യങ്ങളിലായി 12 യാത്രികർ ചന്ദ്രനിലിറങ്ങി. അപ്പോളോ-17ൽ സഞ്ചരിച്ച് 1972 ഡിസംബറിൽ ചന്ദ്രനിൽ കാലുകുത്തിയ യൂജിൻ സെർനാൻ ആണ് ചന്ദ്രനിൽ ഏറ്റവും അവസാനം ഇറങ്ങിയത്‌. ഇവരെല്ലാം ചേര്‍ന്ന് 382കി.ഗ്രാം ചാന്ദ്രവസ്തുക്കൾ ഭൂമിയിലെത്തിച്ചു. അപ്പോളോ പദ്ധതി അനവധി ശാസ്ത്രസാങ്കേതിക പഠനങ്ങൾക്ക് വഴിതെളിച്ചു. ഇലക്ട്രോണിക്സ് മേഖലയിൽ Integrated circuit-കളെ കുറിച്ചുള്ള ഗവേഷണങ്ങൾക്ക് പ്രേരകമായത് അപ്പോളോ പേടകങ്ങൾ പ്രവർത്തിപ്പിക്കാനുപയോഗിച്ച കംപ്യൂട്ടർ മാതൃകകളാണ്. അപ്പോളോയുടെ ഘടക ഭാഗങ്ങളുടെ നിർമ്മാണത്തിനായാണ് കംപ്യൂട്ടർ നിയന്ത്രിത യന്ത്രവത്ക്കരണം ആദ്യമായി ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയത്. ഭൂമിയുടെ ഉദ്ഭവത്തെയും പ്രപഞ്ച രഹസ്യങ്ങളെയുംപറ്റി അമൂല്യമായ അറിവുകൾ ചാന്ദ്രപര്യവേഷണങ്ങൾ ലഭ്യമാക്കി.

ഭൂമിയിൽ ലഭ്യമായ മൂലകങ്ങളുടെ സ്രോതസ്സ് ക്ഷയിക്കുന്നതോടെ ചന്ദ്രനിൽനിന്നും അമൂല്യലോഹങ്ങൾ ഖനനംചെയ്തു കൊണ്ടുവരാൻ സാധിക്കുമെന്ന് ശാസ്ത്രലോകം പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. ഒരു കൃത്രിമ ആവാസകേന്ദ്രം സൃഷ്ടിച്ച് ചന്ദ്രനിൽ മനുഷ്യാധിവാസത്തിന് സൗകര്യം ഉണ്ടാക്കാനാകുമെന്നും അവർ കരുതുന്നു. ചന്ദ്രനെ ഒരു ബഹിരാകാശത്താവളമായി ഉപയോഗിച്ച് മനുഷ്യന് ഒരുകാലത്ത് വിദൂര നക്ഷത്രലോകങ്ങളിലേക്കു യാത്രചെയ്യാനും പ്രപഞ്ചത്തിൽ വേറെ എവിടെയെങ്കിലും ജീവൻ ഉണ്ടോയെന്നു കണ്ടുപിടിക്കാനും കഴിഞ്ഞേക്കാം.

ശാസ്ത്രത്തിന്റെയും സാങ്കേതികവിദ്യയുടെയും രംഗത്ത് മനുഷ്യന്റെ സമര്‍പ്പിത അദ്ധ്വാനത്തിന്റെ പ്രതീകങ്ങളായിരുന്നു എല്ലാ ചാന്ദ്രപര്യവേഷണ ദൗത്യങ്ങളും. മൂന്നര ലക്ഷത്തിലധികം മനുഷ്യരാണ് അപ്പോളോ യാത്രകൾക്കായി കഠിനാദ്ധ്വാനം ചെയ്തത്. 20 ലക്ഷത്തിലധികം സൂക്ഷ്മഭാഗങ്ങളാണ് അപ്പോളോയുടെ മാതൃപേടകത്തിൽ മാത്രം ഉണ്ടായിരുന്നത്. മനുഷ്യരാശിയുടെ പുരോഗതിയിൽ ഈ ദൗത്യങ്ങള്‍ വളരെ വലിയ പങ്ക് വഹിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതിനാൽ ഓരോ ചാന്ദ്ര ദൗത്യവും എന്നും മാനവരാശിക്ക് അഭിമാനിക്കാനുള്ളതാണ്.

വീഡിയോ കാണാം

പാരാഗ്ലൈഡിംഗ് @ നേപ്പാൾ

ചിറകില്ലാതെ ആകാശത്തു പറന്നുനടക്കുന്നതായി എത്രയെത്ര സ്വപ്നങ്ങളാണ് കണ്ടിട്ടുള്ളത്. പറന്നു നടക്കാനുള്ള മോഹം ഓ‍ർമ്മവച്ച നാൾമുതൽ തുടങ്ങിയതാണ്.

വിനോദസഞ്ചാരത്തിന്റെ ഭാഗമായി കറങ്ങിനടക്കുന്നതിനിടയിലാണ് 2018ഏപ്രിൽ മാസത്തിലെ ഒരു രാത്രിയിൽ നേപ്പാളിലെ പ്രമുഖ വിനോദസഞ്ചാര കേന്ദ്രമായ പൊഖറയിൽ എത്തുന്നത്. രാത്രി അവിടെ നിന്നു നോക്കുമ്പോൾ, അല്പം അകലെയായി ഭൂമിയിൽ നിന്നും ആകാശത്തേക്ക് നീളുന്ന വൈദ്യുത വിളക്കുകൾ കണ്ടു. വിളക്കു തെളിക്കുന്ന വഴിയിലൂടെ ഉയരത്തിലേക്കു നോമ്പോൾ, നക്ഷത്രങ്ങളാണോ വിളക്കുകളാണോ എന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയാത്തവിധമുള്ള ദീപക്കാഴ്ചയാണ് ആകാശത്ത്. അതൊരു വേനൽ രാത്രിയായിരുന്നു, തെളിഞ്ഞ ആകാശവും. ഏതോ മായികലോകത്ത് എത്തിയ പ്രതീതിയാണു തോന്നിയത്. നഗരത്തോടു ചേര്‍ന്നുള്ള സാരങ്കോട്ട് എന്ന പര്‍വ്വതവും അതിനുമുകളിലേക്കുള്ള വഴിയിൽ തെളിച്ചിട്ടുള്ള ദീപങ്ങളുമാണതെന്നു മനസ്സിലായി. നേരം വെളുത്താൽ എന്തായാലും ആ പര്‍വ്വതത്തിനു മുകളെലെത്തണമെന്ന് അപ്പോഴേ വിചാരിച്ചുരുന്നു. ഹിമാലയ പർവ്വതനിരയുടെ ഭാഗമായ ഒരു പർവ്വതമാണ് സാരങ്കോട്ട്.

അടുത്ത ദിവസം അല്പം വൈകിയാണ് ഉണർന്നത്. ഹോട്ടലിന്റെ ബാൽക്കണിയിൽ നിന്നും മലമുകളിലേക്കു നോക്കിയ എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തുന്ന മറ്റൊരു കാഴ്ചയാണ് അപ്പോഴുണ്ടായിരുന്നത്. നൂറുകണക്കിന് വർണ്ണച്ചിറകുകളും അതിൽ തൂങ്ങി മനുഷ്യരും ആകാശത്തുനിന്നും ഭൂമിയിലേക്ക് പറന്നിറങ്ങുന്നു, പര്‍വ്വതമുകളിൽ നിന്നും പാരച്യൂട്ടിൽ പറന്ന് താഴെയുള്ള ഫേവ തടാകത്തിന്റെ കരയിലേക്കിറങ്ങുന്ന പാരാഗ്ലൈഡേഴ്സായിരുന്നു അതെല്ലാം. വിവിധ വർണ്ണങ്ങളിലുള്ള ഡ്രാഗണുകളുടെ പുറത്തു പറന്നുനടക്കുന്ന അവതാര്‍ സിനിമയിലെ ‘നാവി’കളെയാണ് അതുകണ്ടപ്പോൾ ഓർമ്മവന്നത്. എന്തായാലും പാരച്യൂട്ടിൽ ഒരു പറക്കൽ തരപ്പെടുത്തണമെന്ന് അപ്പോൾ തന്നെ തീർച്ചപ്പെടുത്തി.

സാരങ്കോട്ടിനു മുകളിൽ നിന്നുള്ള കാഴ്ച – താഴെ കാണുന്നത് പോഖറ പട്ടണമാണ്.

നേപ്പാളിന്റെ പ്രഥാന വരുമാനമാർഗ്ഗമാണ് വിനോദസഞ്ചാരം. വിനോദസഞ്ചാരികൾക്ക് ആവശ്യമായ സൗകര്യങ്ങള്‍ ചെയ്തുകൊടുക്കുന്ന ധാരാളം കേന്ദ്രങ്ങൾ പൊഖറ നഗരത്തിലുണ്ട്. ചില തെരുവുകൾ ഇത്തരത്തിൽ വിനോദസഞ്ചാരികൾക്കാവശ്യമായ സൗകര്യങ്ങള്‍ ചെയ്തുകൊടുക്കുന്ന കടകൾക്കു മാത്രമായുള്ളതാണ്. അത്തരം ചില കടകളിലെത്തി വിവരങ്ങളൊക്കെ മനസ്സിലാക്കി. ഓരോ സ്ഥലത്തും വിവിധ നിരക്കുകളാണ് പാരാഗ്ലൈഡിംഗിന് വാങ്ങുന്നത്. 5000-മുതൽ 8000 വരെയാണ് ചോദിക്കുന്നത്. നഗരത്തിൽ നിന്നും ജീപ്പിൽ കയറ്റി പര്‍വ്വതമുകളിൽ എത്തിക്കും. അരമണിക്കൂറിലധികം എടുക്കും മുകളിലെത്താൻ. നഗരത്തോടു ചേർന്നുള്ള മനോഹരവും വിശാലവുായ ഫേവ തടാകത്തിന്റെ കരയിലുള്ള മൈതാനത്താണ് പാരച്യൂട്ടുകൾ വന്നിറങ്ങുക. അവിടെ നിന്നും ജീപ്പിൽ കയറ്റി നമ്മളെ വീണ്ടും നഗരത്തിലെത്തിക്കും. ഓരോ പാരച്യൂട്ടിനൊപ്പവും, അതു പറത്താനായി ഒരു പൈലറ്റും ഉണ്ടാകും. നമ്മൾ വെറുതെ ഇരുന്നു കൊടുത്താൽ മതി, പറത്തലും നിലത്തിറക്കലുമൊക്കെ പൈലറ്റ് തന്നെ ചെയ്തുകൊള്ളും. എന്തായാലും അന്ന് വിവരങ്ങളൊക്കെ ചോദിച്ചു മനസ്സിലാക്കി ഞാൻ തിരികെ പോന്നു. അടുത്ത ദിവസം പറക്കാമെന്നു കണക്കു കൂട്ടി, മറ്റ് പരിപാടികളിൽ ഏ‍ർപ്പെട്ടു.

അസംഖ്യം വർണ്ണപ്പട്ടങ്ങൾ പോലെ സാരങ്കോട്ടിനുമുകളിൽ പറന്നു നടക്കുന്ന പാരച്യൂട്ടുകൾ

അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ എട്ടുമണിയോടെ വീണ്ടും പലപല കടകളിൽ കയറിയിറങ്ങി. അല്പം റേറ്റ് കുറവുള്ള ഒരു കട കണ്ടെത്തുകയായിരുന്നു ലക്ഷ്യം. ഒരു കടയിൽ ജീപ്പൊക്കെ തയ്യാറായി നില്ക്കുന്നു. കുറച്ചു പേര്‍ അതിനകത്തുണ്ട്. ഞാൻ കാര്യങ്ങളൊക്കെ അന്വേഷിച്ചു. അഞ്ചുപേരെയാണ് ഒരു തവണ മുകളിൽ എത്തിക്കുന്നത്. ഇതുവരെ നാല് സഞ്ചാരികളെ ആയിട്ടുള്ളു. അഞ്ച് പൈലറ്റുമാരും അഞ്ചാൾക്കുള്ള പാരച്യൂട്ടും തയ്യാറാണ്. ഒരാളെ കൂടി കിട്ടിയാൽ ഉടൻ പുറപ്പെടാം. അല്പം നിരക്കു കുറയ്ക്കുകയാണെങ്കിൽ ഞാൻ തയ്യാറാണ് എന്നു പറഞ്ഞു. ഇത്തരം വിലപേശലുകൾ അവിടെ പതിവാണ്. ഒടുവിൽ 4500 രൂപയ്ക്ക് പാരാഗ്ലൈഡിംഗ് തരപ്പെട്ടു.

അങ്ങനെ ഞങ്ങളുടെ ജീപ്പ് സാരങ്കോട്ടിന്റെ മുകളിലേക്ക് യാത്രയായി. കുത്തനെയുള്ള കയറ്റമാണ്. ചിലയിടത്തൊക്കെ, ജീപ്പിന് കയറാനായി പൈലറ്റുമാർ ഇറങ്ങിക്കൊടുത്ത് ജീപ്പ് നിരങ്ങി നിരങ്ങി കയറേണ്ടി വന്നു. ഉയരത്തിലേക്കു പോകും തോറും താഴെ നഗരവും അതിനടുത്തായുള്ള തടാകവും കാണാറായി. തീപ്പെട്ടിക്കൂടുകൾ അടുക്കിയപോലെ കെട്ടിടനിരകൾ.

ജീപ്പിലുള്ളവരെയൊക്കെ പരിചയപ്പെട്ടു. അക്കൂട്ടത്തിൽ പന്ത്രണ്ടാം ക്ലാസ്സ് പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞ് വെക്കേഷൻ ആസ്വദിക്കാൻ കാഠ്മണ്ടുവിൽ നിന്നും എത്തിയ ഒരു പെൺകുട്ടിയും ഉണ്ടായിരുന്നു. പഠനം കഴിഞ്ഞാൽ രണ്ടുമാസം ചുറ്റിക്കറങ്ങാൻ അനുവദിക്കണമെന്ന് വീട്ടുകാരിൽ നിന്നും സമ്മതം വാങ്ങി കറങ്ങാനിറങ്ങിയിരിക്കുകയാണ് അവൾ. ആദ്യമായി പറക്കാൻ പോകുന്നതിന്റെ ഭയം അവൾ ഒളിച്ചുവച്ചില്ല. വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ടാണ് വീട്ടുകാരിൽ നിന്നും പറക്കാനുള്ള സമ്മതം വാങ്ങിയിരിക്കുന്നത്. കേരളത്തെക്കുറിച്ചൊക്കെ അവൾക്ക് അറിയാം. എരിവുള്ള ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നവർ എന്നാണ് അവൾ മലയാളികളെ വിശേഷിപ്പിച്ചത്.

പറക്കലിനിടയിലുള്ള കാഴ്ച – നേപ്പാൾ ഗ്രാമങ്ങളും ഫേവ തടാകവും

അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ മുകളിലെത്തി. മുകളിൽ വിവിധ ഇടങ്ങളിലായി ഗ്ലൈഡേഴ്സിന്റെ പറക്കലുകൾ നടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അല്പം നിരപ്പായതും ഒരു വശം കുത്തനെ താഴ്ചയുള്ളതുമായ ഒരു സ്ഥലത്താണ് ഞങ്ങൾ എത്തിയത്. എന്റെ പൈലറ്റ് താംബ എന്നു പേരായ ഒരു ആസ്ത്രേലിയക്കാരനായിരുന്നു. ഗ്ലൈഡിംഗിൽ ചെയ്യേണ്ട അത്യാവശ്യം കാര്യങ്ങളൊക്കെ അദ്ദേഹം എനിക്ക് പറഞ്ഞുതന്നു. ഹെൽമറ്റും മറ്റ് സുരക്ഷാ ഉപകരണങ്ങളുമൊക്കെ ധരിച്ച് ഞാനും തയ്യാറായി. സഞ്ചാരിയെ മുന്നിലും പൈലറ്റിനെ പിന്നിലുമായി പാരച്യൂട്ടിന്റെ രണ്ടു ഇരിപ്പിടങ്ങളിൽ ബന്ധിപ്പിക്കും. തുടര്‍ന്ന് പൈലറ്റിന്റെ സഹായികൾ പാരച്യൂട്ട് നിലത്ത് വിരിച്ചിടും. കാറ്റടിച്ച് അത് വിടരുന്നതിനനുസരിച്ച് സഞ്ചാരിയും പൈലറ്റും കൂടി മുന്നിലേക്ക് ഓടി താഴേക്ക് ചാടണം. അപ്പോൾ പാരച്യൂട്ട് പൂർണ്ണയായും വിടർന്നുയരുകയും നമ്മൾ പറക്കാനാരംഭിക്കുകയും ചെയ്യും.

ഒന്നുരണ്ടാളുകൾ പറന്നിറങ്ങുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധയോടെ നിരീക്ഷിച്ചു. ഊഴം വന്നപ്പോൾ എന്നെയും സീറ്റുമായി ബന്ധിപ്പിച്ചു. പൈലറ്റും കയറി. പാരച്യൂട്ട് വിടര്‍ത്തി, കാറ്റടിച്ച് അത് മുകളിലേക്കുയർന്നു, ഒപ്പം ഞങ്ങൾ മുന്നോട്ടോടി, അഗാധമായ താഴ്ചയിലേക്ക് എടുത്തുചാടി. ചാടുന്ന സമയം ശരീരത്തിന് മൊത്തത്തിൽ ഒരു ഭാരമില്ലായ്മ തോന്നി, പക്ഷെ താഴെ വീഴുന്നതിനു പകരം ഞങ്ങൾ വായുവിൽ തങ്ങിനിന്നു. താഴേക്കു നോക്കിയാൽ കാടും നഗരവും തടാകവുമൊക്കെ പലപലയിടങ്ങളിലായി ചിതറിക്കിടക്കുന്നു. ആകാശം നിറയെ പാരച്യൂട്ടുകൾ പറന്നു നടക്കുകയാണ്. അതിലൊരെണ്ണമായി ഞങ്ങളും ആകാശത്തിന്റെ ഭാഗമായിമാറി.

താംബയും ഞാനും – പറക്കലിനിടയിൽ

അല്പസമയത്തിനകം താംബ ഒരു ക്യാമറ കയ്യിലെടുത്തു. ഒരു പൈപ്പിന്റെ അറ്റത്ത് ഘടിപ്പിച്ചിട്ടുള്ള പ്രത്യേകതരം ക്യാമറയാണത്. ഒരേസമയം ഫോട്ടോയും വീഡിയോയും എടുക്കാം. തുടക്കത്തിൽ അദ്ദേഹം തന്നെ ഫോട്ടോയും വീഡിയോയും എടുത്തു, പിന്നീട് ക്യാമറ എനിക്കു കൈമാറി. അപ്പോഴേക്കും പാരച്യൂട്ട് നേപ്പാളിന്റെ ഗ്രാമങ്ങൾക്കു മുകളിലൂടെ പറക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. വീടുകളും കെട്ടിടങ്ങളും സ്കൂളും റോഡും കൃഷിയിടങ്ങളുമൊക്കെ ഒരു ചിത്രത്തിലെന്നപോലെ കാണപ്പെട്ടു. ചിത്രങ്ങൾ മാറിമാറി വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. ആകാശത്തു പറക്കുന്ന ചില പക്ഷികളൊക്കെ അസൂയയോടെ ഞങ്ങളെ നോക്കുന്നതായി തോന്നി.

ഒരു സ്വപ്നലോകത്തെന്നപോലെ ഞങ്ങൾ പറന്നുനടന്നു. നയനാനന്ദകരമായ കാഴ്ചകൾ കണ്ടും കാണുന്ന കാഴ്ചകൾ ക്യാമറയിൽ പകര്‍ത്തിയും പാരഗ്ലൈഡിംഗ് പുരോഗമിച്ചു. അരമണിക്കൂറോളം ഞങ്ങൾ പറന്നു നടന്നു. അല്പം സര്‍ക്കസ്സൊക്കെ കാണിക്കാൻ പോവുകയാണെന്ന് താംബ മുന്നറിയിപ്പുനൽകി. തുടർന്ന് അദ്ദേഹം പാരച്യൂട്ടിനെ ചരിച്ചും തിരിച്ചും പലദിശയിൽ കറക്കിയും വിവിധ അഭ്യാസങ്ങൾ കാണിക്കാൻ തുടങ്ങി. വാട്ടര്‍ തീം പാര്‍ക്കിലെ റൈഡിലിരിക്കുന്ന പ്രതീതിയാണ് അപ്പോൾ തോന്നിയത്. അല്പസമയത്തിനകം ഞങ്ങള്‍ തടാകത്തിന്റെ കരയിലുള്ള വലിയ മൈതാനത്തിനടുത്തെത്തി. പാരച്യൂട്ട് മെല്ലെ താഴ്ന്നിറങ്ങാൻ തുടങ്ങി.

പാരച്യൂട്ട് ലാന്റിംഗ്

പാരച്യൂട്ട് തറയിൽ തൊടുമ്പോൾ അല്പം മൂന്നിലേക്ക് ഓടണമെന്ന് താംബ പറഞ്ഞു തന്നിരുന്നു. അല്ലങ്കിൽ നമ്മൾ വീണുപോകാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. എന്നാൽ അത്രയൊന്നും പ്രയാസമില്ലാതെ ഞങ്ങൾ നിലത്തിറങ്ങി. ഞങ്ങൾക്കു പിന്നിലായി പാരച്യൂട്ടും നിലത്തു വീണു. അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന സഹായികൾ ഞങ്ങളെ സീറ്റിൽ നിന്നും മോചിപ്പിച്ചു. ഞങ്ങളെ തിരികെ നഗരത്തിലേക്കു കൊണ്ടുപോകാനുള്ള ജീപ്പ് തയ്യാറായിരുന്നു. അങ്ങനെ ജീവിതത്തിലെ അവിസ്മരണീയമായ ഒരു ഗഗനയാത്രയ്ക്ക് സമാപ്തിയായി. ഇനിയും ഒരിക്കൽ കൂടി പറക്കണമെന്ന മോഹവുമായാണ് ഞാൻ അവിടെനിന്നും യാത്രയായി.

പാരാഗ്ലൈഡിംഗ് വീഡിയോ കാണാം.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

കലണ്ടറിന്റെ കഥ

എല്ലാവരുടെയും പുതുവർഷം പിറക്കുന്നത് ജനുവരി ഒന്നിനു തന്നെയാണോ? ചിങ്ങം ഒന്നിനും വിഷുവിനും നാം പുതുവർഷം ആഘോഷിക്കാറുണ്ടല്ലൊ. ഒരു രാജ്യത്തുതന്നെ പലതരം കലണ്ടറുകളും പലപല വർഷാരംഭങ്ങളുമുണ്ട്. അപ്പോൾ, ലോകത്തെല്ലായിടത്തുമായി എത്രതരം കലണ്ടറുകളും വർഷാരംഭങ്ങളും ഉണ്ടാകും!

കലണ്ടറും കാലവും

കാലത്തെ ദിവസം, ആഴ്ച, മാസം, വർഷം എന്നിങ്ങനെയുള്ള അളവുകളായി ക്രമീകരിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു സംവിധാനമാണ് കലണ്ടർ. കണക്കുകൾ ഹാജരാക്കേണ്ട ദിവസം എന്നർത്ഥം വരുന്ന കലണ്ടെ (Kalendae) എന്ന ലാറ്റിൻ പദത്തിൽ നിന്നാണ് കലണ്ടർ എന്ന വാക്കുണ്ടായത്.

പ്രകൃതിയിലെ ആവർത്തനങ്ങൾ

പ്രകൃതിയിൽ കൃത്യമായി ആവർത്തിക്കുന്ന സംഭവങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി സമയത്തെ അളക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങളിൽ നിന്നാണ് ദിവസങ്ങളും മാസങ്ങളും വർഷങ്ങളുമൊക്കെ ഉണ്ടായിട്ടുള്ളത്. രാത്രി, പകൽ എന്നിവ കൃത്യമായി ആവർത്തിച്ചു വരുന്ന സംഭവങ്ങളാണല്ലോ. മറ്റൊന്നാണ് ചന്ദ്രബിംബത്തിന്റെ ആകൃതിമാറ്റം. വെളുത്തവാവു ദിവസം പൂർണ്ണവൃത്താകൃതിയിൽ കാണപ്പെടുന്ന ചന്ദ്രബിംബം ക്രമേണ ക്ഷയിച്ച് ക്ഷയിച്ച് ചന്ദ്രക്കലയായും ഒടുവിൽ കറുത്തവാവു ദിവസം തീർത്തും കാണാതെയുമാകുന്നു. പിന്നീട് വീണ്ടും ചന്ദ്രക്കലയായി വളർന്നുവളർന്ന് പൂർണ്ണചന്ദ്രനാകുന്നു. ചന്ദ്രന്റെ വൃദ്ധിക്ഷയങ്ങൾ‍ എന്നാണു ഇതിനെ വിളിക്കുന്നത്.

പ്രകൃതിയിൽ ആവർത്തിച്ചു സംഭവിക്കുന്ന മറ്റൊരു പ്രതിഭാസമാണ് ഋതുക്കളുടെ മാറ്റം. മഞ്ഞുകാലം (ശിശിരം), പൂക്കാലം (വസന്തം), വേനൽ (ഗ്രീഷ്മം), ഇലപൊഴിയും കാലം (ശരത്) എന്നിങ്ങനെയുള്ള ഋതുക്കൾ കൃത്യമായ ഇടവേളകളിൽ ആവർത്തിക്കപ്പെടുന്നു. കൃഷി വിജയിക്കണമെങ്കിൽ ഋതുക്കളുടെ വരവും പോക്കും കൃത്യമായി അറിഞ്ഞേ പറ്റൂ. അതിനാൽ എല്ലാ പ്രാചീന സംസ്കാരങ്ങളിലും കലണ്ടർ നിർമ്മാണം ഒഴിച്ചുകൂടാനാകാത്ത ഒന്നായിരുന്നു.

ദിവസം

പ്രകൃതിയിൽ ഏറ്റവും നന്നായി തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയുന്ന കാലയളവുകളാണ് പകലും രാത്രിയും. ഒരു പകലും അതിനോടു ചേർന്നുവരുന്ന രാത്രിയും ചേർന്നുള്ള സമയം എല്ലായ്പ്പോഴും തുല്യമാണ്. അങ്ങനെ പകലും രാത്രിയും ചേർന്ന ദിവസം എന്ന സങ്കല്പം ഉണ്ടായി. ഇങ്ങനെയുള്ള ദിവസത്തെ 12 മണിക്കൂർ വീതമുള്ള രണ്ടു ഭാഗങ്ങളായി തിരിച്ചിരിച്ചു. 2, 3, 4, 6 എന്നീ സംഖ്യകൾകൊണ്ട് ഹരിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഏറ്റവും ചെറിയ സംഖ്യായയതാണ് 12 ന്റെ പ്രത്യേകത. മണിക്കൂറിനെ 60 ഭാഗങ്ങളായിതിരിച്ച് മിനിറ്റുകളായും അവയെ വീണ്ടും 60 ഭാഗങ്ങളായി തിരിച്ചു സെക്കന്റുകളായും മാറ്റി. 2, 3, 4, 5, 6, 10, 12, 15, 20, 30 എന്നീ സംഖ്യകൾകൊണ്ട് വിഭജിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഏറ്റവും ചെറിയ സംഖ്യയാണ് 60 എന്ന പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കുമല്ലോ.

മാസം

ചന്ദ്രന്റെ വൃദ്ധിക്ഷയങ്ങളാണ് മാസം കണക്കാക്കുന്നതിന് കാരണമായത്. ഇംഗ്ലീഷിലെ Month എന്ന വാക്കുതന്നെ ചന്ദ്രനെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയ സമയം എന്ന അർത്ഥത്തിൽ mooneth (Moon+th) എന്ന വാക്കിൽ നിന്നും ഉത്ഭവിച്ചതാണ്. ഒരു പൗർണ്ണമിമുതൽ അടുത്ത പൗർണ്ണമി വരെയോ ഒരു അമാവാസി മുതൽ അടുത്ത അമാവാസിവരെയോ ഉള്ള സമയമാണ് ഒരു മാസമായി കരുതിയിരുന്നത്. ഇത് ഏകദേശം 29½ ദിവസങ്ങളാണ്. അര ദിവസം ഒഴിവാക്കാനായി ചില സമൂഹങ്ങൾ‍ ഒന്നിടവിട്ട് 29ഉം 30ഉം ദിവസങ്ങളുള്ള മാസങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചു. മറ്റുചില സമൂഹങ്ങൾ 30 ദിവസങ്ങൾ വീതമുള്ള മാസങ്ങളും ഉപയോഗിച്ചു വന്നു. ഇത്തരത്തിലുള്ള മാസങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന കലണ്ടറുകളെ ചാന്ദ്രകലണ്ടറുകൾ എന്നു വിളിക്കുന്നു. ചാന്ദ്ര കലണ്ടറുകളിലെ മാസങ്ങളെ രണ്ടു പക്കങ്ങളായി വിഭജിച്ചിട്ടുണ്ട്. കറുത്തവാവു മുതൽ അടുത്ത വെളുത്തവാവു വരെയുള്ള കാലത്തെ വെളുത്ത പക്കം (ശുക്ലപക്ഷം) എന്നും വെളുത്തവാവു മുതൽ കറുത്തവാവു വരെയുള്ള പക്കത്തെ കറുത്ത പക്കം (കൃഷ്ണപക്ഷം) എന്നും വിളിച്ചു. രണ്ടു വാവുകൾക്കിടയിൽ ഏകദേശം 14 ദിവസങ്ങളാണുള്ളത്.

വർഷം

12 ചാന്ദ്രമാസങ്ങൾ കൂടുമ്പോഴാണ് ഋതുക്കൾ ആവർത്തിക്കപ്പെടുന്നത് എന്ന നിരീക്ഷണത്തിൽ നിന്നും 12 മാസങ്ങൾ ചേർന്ന ഒരു വർഷം എന്ന സങ്കല്പമുണ്ടായി. 29ഉം 30ഉം ദിവസങ്ങളുള്ള മാസങ്ങൾ ചേർന്ന ചാന്ദ്രകലണ്ടറിലെ വർഷത്തിന് 354 ദിവസങ്ങളേ വരൂ. 30 ദിവസങ്ങൾ വീതമുള്ള 12 മാസങ്ങൾ ചേർന്ന ചാന്ദ്രകലണ്ടറുകൾക്കാകട്ടെ 360 ദിവസങ്ങളേ ഉണ്ടാവുകയുള്ളു. ഇത് ഒരു വർഷത്തിൽ യഥാർത്ഥത്തിലുള്ള ദിവസങ്ങളേക്കാൾ കുറവായിരുന്നതിനാൽ ഓരോ വർഷം കഴിയുമ്പോഴും ഋതുക്കൾ ആവർത്തിക്കാൻ കാലതാമസം നേരിടുമായിരുന്നു. കുറച്ചുവർഷങ്ങൾ കഴിയുമ്പോൾ ഋതുക്കൾ അടുത്തമാസത്തിലേക്ക് നീങ്ങിപ്പോകും. മാസങ്ങളും ഋതുക്കളും തമ്മിൽ പൊരുത്തപ്പെടാതാകും. മുന്നുവർഷങ്ങൾ കൂടുമ്പോൾ ഒരു അധികമാസം കൂട്ടിച്ചേർത്താണ് മെസോപ്പൊട്ടേമിയക്കാരും ഇന്ത്യക്കാരുമൊക്കെ ഇതിനെ മറികടന്നത്. 360 ദിവസങ്ങൾക്കുശേഷം 5 ഒഴിവു ദിനങ്ങൾ കൂട്ടിച്ചേർത്താണ് ഈജിപ്തുകാർ ഈ പ്രശ്നം പരിഹരിച്ചത്. പിന്നീട്, ആധുനിക കലണ്ടറുകളിൽ മാസം എന്ന സങ്കല്പം തീർത്തും ചന്ദ്രന്റെ വൃദ്ധിക്ഷയങ്ങളെ ആശ്രയിക്കാത്ത കാലയളവായി മാറി.

ഋതുചക്രം

ഋതുക്കളുടെ ആവർത്തനമാണ് വർഷം എന്ന സങ്കല്പത്തിന് ആധാരമായത് എന്നു പറഞ്ഞുവല്ലോ. ഋതുക്കളാകട്ടെ സൂര്യന്റെ അയനചലനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഓരോ ദിവസവും സൂര്യോദയത്തിനുണ്ടാകുന്ന ദിശാമാറ്റത്തെയാണ് അയന ചലനം എന്നു വിളിക്കുന്നത്. ലോകത്തെവിടെനിന്നു നോക്കിയാലും സൂര്യൻ നേർകിഴക്ക് ഉദിക്കുന്നതായി കാണപ്പെടുന്ന രണ്ടു ദിവസങ്ങളെ ഒരു വർഷത്തിൽ ഉണ്ടാകാറുള്ളു. ആ ദിവസങ്ങളാണ് വിഷുവങ്ങൾ. ഓരോ വിഷുവത്തിനും ശേഷം സൂര്യോദയം അല്പാല്പം വടക്കോട്ടോ തെക്കോട്ടോ നീങ്ങിപ്പോകുന്നതായി കാണാം. ഒരു പരമാവധി ദൂരം (23½° കോണീയ ദൂരം) നീങ്ങിയ ശേഷം സൂര്യോദയം എതിർ ദിശയിലേക്ക് മാറുന്നു. ഇങ്ങനെ കൃത്യമായ ഇടവേളകളിൽ സൂര്യോദയം വടക്കുനിന്നു തെക്കോട്ടും തെക്കുനിന്നു വടക്കോട്ടും മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഭൂമിയുടെ പരിക്രമണ പഥവുമായി അതിന്റെ ഭ്രമണാക്ഷത്തിന് (അച്ചുതണ്ട്) ഉള്ള ചരിവാണ് ഈ പ്രതിഭാസത്തിനു കാരണം.

സൂര്യോദയം പരമാവധി തെക്ക് എത്തുന്നതിനെ ദക്ഷിണ അയനാന്തം എന്നു വിളിക്കുന്നു. ആദിവസം ഭൂമദ്ധ്യരേഖയ്ക്ക് തെക്കുക്കുള്ള രാജ്യങ്ങളിൽ നീളംകൂടിയ പകൽ അനുഭവപ്പെടും. അവിടെ കഠിനമായ വേനൽ അനുഭവപ്പെടുന്നതും ആ കാലത്താണ്. ഭൂമദ്ധ്യരേഖയ്ക്ക് വടക്കുള്ള രാജ്യങ്ങളിലാകട്ടെ, ആ സമയത്ത് പകലിന്റെ ദൈർഘ്യം ഏറ്റവും കുറവും ശൈത്യം അതികഠിനവുമായിരിക്കും. ഉത്തര അയനാന്തത്തിൽ ഭൂമദ്ധ്യരേഖയ്ക്ക് ഇരുപുറവും ഇതിനു വിപരീതമായ അവസ്ഥയുണ്ടാകുന്നു.

ദക്ഷിണ അയനാന്തത്തിനു ശേഷം സൂര്യോദയം തെക്കുനിന്നും വടക്കോട്ടുനീങ്ങുന്നതിനെ ഉത്തരായനം എന്നുവിളിക്കുന്നു. ഉത്തരായനകാലത്ത് സൂര്യൻ നേർകിഴക്ക് ഉദിക്കുന്ന ദിവസത്തെ മാഹാവിഷുവം എന്നു വിളിക്കുന്നു. തിരിച്ച് ദക്ഷിണായനകാലത്ത് സൂര്യൻ നേർകിഴക്കുദിക്കുന്ന ദിവസത്തെ അപരവിഷുവം എന്നും വിളിക്കുന്നു. വിഷുവദിവസം ലോകത്തെല്ലായിടത്തും പകലും രാത്രിയും തുല്യമായിരിക്കും. മഹാവിഷുവകാലത്ത് വടക്കൻ പ്രദേശങ്ങളിൽ വസന്തകാലവും തെക്കൻ പ്രദേശങ്ങളി ശരത്കാലവുമായിരിക്കും, അപരവിഷുവകാലത്ത് തിരിച്ചും. ഉത്തരായനവും ദക്ഷിണായനവും ചേരുന്നതാണ് അയനചക്രം. അയനചക്രം കൃത്യമായി ആവർത്തിക്കുന്ന ഒരു പ്രതിഭാസമാണ്.

അയനചക്രത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി വർഷത്തെ കൃത്യമായി കണക്കാക്കാം. ഇതിനായി ആകാശത്തിൽ സൂര്യന്റെ സ്ഥാനം നിരീക്ഷിച്ചവർക്ക് ഒരു കാര്യം മനസ്സിലായി, സൂര്യൻ അതിനു പിന്നിലെ നക്ഷത്രങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് ഓരോ ദിവസവും അല്പാല്പമായി കിഴക്കോട്ടു നീങ്ങി നീങ്ങി പോകുന്നുണ്ട്. ഒരു സ്ഥാനത്തു നിന്നും ഇപ്രകാരം നീങ്ങിപ്പോകുന്ന സൂര്യൻ ഒരു വർഷം കഴിയുമ്പോൾ, ആകാശത്തെ ഒന്നുവട്ടം ചുറ്റി വീണ്ടും അതെ സ്ഥാനത്തെത്തുന്നു. ക്ലോക്കിലെ സൂചിയുടെ കറക്കം പോലെയാണിതും. സൂചിക്കു പകരം സൂര്യനും അടയാളങ്ങള്‍ക്കു പകരം നക്ഷത്രങ്ങളും. നക്ഷത്രങ്ങൾക്കിടയിലൂടെയുള്ള സൂര്യന്റെ ഈ സഞ്ചാരപാതയെ ക്രാന്തിവൃത്തം എന്നാണു വിളിക്കുന്നത്. യഥാർത്ഥത്തിൽ ഭൂമിയാണ് സൂര്യനു ചുറ്റും സഞ്ചരിക്കുന്നത്, ഭൂമിയിൽ നിന്നും നോക്കുന്ന നമുക്ക്, സൂര്യൻ നക്ഷത്രങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്നതായി തോന്നുന്നതാണ്.

ക്രാന്തിവൃത്തവും മാസങ്ങളും

ക്രാന്തിവൃത്തത്തിലെ സൂര്യന്റെ സ്ഥാനമാറ്റമനുസരിച്ച് ഋതുക്കളും മാറുന്നു. ഓരോ സമയത്തും സൂര്യന്റെ സ്ഥാനം മനസ്സിലാക്കി വച്ചാൽ ഋതുക്കളെയും മാസങ്ങളെയുമൊക്കെ മനസ്സിലാക്കാൻ എളുപ്പമായി. അതിനായി പ്രാചീനർ ക്രാന്തിവൃത്തത്തെ 12 തുല്യഭാഗങ്ങളായി വിഭജിച്ച്, ഓരോ ഭാഗത്തിനും അവിടെയുള്ള നക്ഷത്രക്കൂട്ടങ്ങളുടെ പേരുകൾ നൽകി. ഇങ്ങനെ, ക്രാന്തിവൃത്തത്തിന്റെ പന്ത്രണ്ടിൽ ഒരു ഭാഗത്തെ ഒരു സൂര്യരാശി എന്നു വിളിക്കുന്നു. ചിങ്ങം, കന്നി, തുലാം തുടങ്ങി കർക്കിടകം വരെയുള്ള പേരുകളാണ് രാശികൾക്ക് നൽകിയത്. ഒരു രാശിയിലൂടെ സൂര്യൻ സഞ്ചരിക്കാനെടുക്കുന്ന സമയമാണ് ഒരു മാസം. ഏതു രാശിയിലൂടെയാണോ സൂര്യൻ സഞ്ചരിക്കുന്നത്, ആ രാശിയുടെ പേരായിരിക്കും ആ മാസത്തിനുള്ളത്. ഇങ്ങനെയുള്ള മാസങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി നിർമ്മിച്ച കലണ്ടറുകളാണ് സൗരകലണ്ടറുകൾ. ഇതിലെ മാസങ്ങൾക്ക് ചന്ദ്രന്റെ വൃദ്ധിക്ഷയവുമായി ബന്ധമൊന്നുമില്ല. അയനാന്തങ്ങളോ വിഷുവങ്ങളോ ആണ് സൗര കലണ്ടറുകളിൽ വർഷാരംഭമായി കണക്കാക്കിയിരുന്നത്.

ആഴ്ച

മനുഷ്യന്റെ പ്രവൃത്തികളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ആവശ്യങ്ങൾക്ക് മാസങ്ങളെക്കാൾ ചെറിയ ഒരു കാലയളവ് അത്യാവശ്യമായിരുന്നു. പ്രത്യേകിച്ചും കുറച്ചു ദിവസങ്ങളിലെ കഠിനമായ അദ്ധ്വാനത്തിനു ശേഷം വിശ്രമിക്കാനാവശ്യമായ ഒരു ദിവസം കിട്ടത്തക്കവിധത്തിലുള്ള ഒരു കാലയളവ്. രണ്ടു വാവുകൾക്കിടയിലുള്ള 14 ദിവസങ്ങളെ 7 വീതമുള്ള രണ്ട് ആഴ്ചകളായി കണക്കാക്കുന്ന രീതി പല പ്രാചീന സംസ്കാരങ്ങളിലുമുണ്ടായിരുന്നു. കൃസ്തുവിനും ഏതാണ്ട് 2100 വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ് സുമേറിലെ രാജാവായിരുന്ന ഗുഡിയ 7 മുറികളുള്ള ഒരു ക്ഷേത്രം നിർമ്മിച്ച് 7 ദിവസത്തെ ആഘോഷങ്ങളോടുകൂടി നാടിനു സമർപ്പിച്ചതായി രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. പ്രാചീന ബാബിലോണിയക്കാർ കറുത്തിവാവിനു ശേഷം വരുന്ന 7-ആമത്തെയും 14-ആമത്തെയും 21ആമത്തെയും 28ആമത്തെയും ദിവസങ്ങളെ നിഷിദ്ധ ദിനങ്ങളായി കണക്കാക്കിയിരുന്നു. അന്നേദിവസങ്ങളിൽ ഔദ്യാഗിക കാര്യങ്ങളോ പ്രാർത്ഥനകളോ അനുവദിച്ചിരുന്നില്ല. 7 ദിവസങ്ങളുള്ള ആഴ്ച എന്ന സങ്കപ്ലം ഇങ്ങനെയൊക്കെ വന്നതാണെന്നു കരുതുന്നു.

ഗുഡിയ (കൃ.മു. 2100)

ഇന്നു നാം കാണുന്ന രീതിയിൽ ഞായർ മുതൽ ശനിവരെ ഏഴുദിവസങ്ങളുള്ള ആഴ്ച സമ്പ്രദായം ആരംഭിച്ചത് ബാബിലോണിയക്കാരാണ്. നക്ഷത്രങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് സ്ഥാനമാറ്റം വരുന്ന ആകാശവസ്തുക്കളെയാണ് പുരാതന കാലത്ത് ഗ്രഹങ്ങൾ എന്നു വിളിച്ചിരുന്നത്. സൂര്യൻ (ഞായർ), ചന്ദ്രൻ (തിങ്കൾ), ചൊവ്വ, ബുധൻ, വ്യാഴം, ശുക്രൻ (വെള്ളി), ശനി എന്നിവയായിരുന്നു പാശ്ചാത്യർക്ക് അന്നുണ്ടായിരുന്ന ഏഴു ഗ്രഹങ്ങൾ. അവർ ഓരോ ദിവസത്തിന്റെയും അധിപനായി ഒരു ഗ്രഹത്തെ കണക്കാക്കുകയും ആ ദിവസങ്ങള്‍ക്ക് ആ ഗ്രഹങ്ങളുടെ പേരു നൽകുകയും ചെയ്തു. എ.ഡി.321-ൽ കോൺസ്റ്റന്റൈൻ ചക്രവർത്തി ഈ ഏഴുദിന ആഴ്ച സമ്പ്രദായത്തെ ജൂലിയൻ കലണ്ടറിന്റെ ഭാഗമാക്കി. പ്രകൃതി പ്രതിഭാസങ്ങളുമായോ ജ്യോതിശാസ്ത്രവുമായോ യാതൊരു ബന്ധവുമില്ലാത്ത ഈ ആഴ്ച സമ്പ്രദായം ഇങ്ങനെയാണ് കലണ്ടറിന്റെ ഭാഗമായത്. സൂര്യനും ചന്ദ്രനുമൊന്നും നിലവിൽ ഗ്രഹങ്ങളല്ല എന്നും അറിയാമല്ലോ.

ആധുനിക കലണ്ടറിന്റെ കഥ

പഴയ റോമൻ കലണ്ടര്‍

പഴയകാലത്ത് റോമിൽ മാര്‍ച്ചിൽ തുടങ്ങി ഡിസംബറിൽ അവസാനിക്കുന്ന പത്തു മാസങ്ങളും 304 ദിവസങ്ങളുമുള്ള കലണ്ടറാണ് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. ഡിസംബറിനു ശേഷം വരുന്ന, രണ്ടുമാസം നീണ്ടുനില്ക്കുന്ന കടുത്ത ശൈത്യകാലത്ത് ഔദ്യാഗിക പരിപാടികള്‍ ഒന്നും ഇല്ലാതിരുന്നതിനാൽ അവയെ അവധി ദിനങ്ങളായി കണക്കാക്കി കലണ്ടറിൽ നിന്നും ഒഴിവാക്കിയിരുന്നു.

പഴയ റോമൻ കലണ്ടറിലെ ആദ്യത്തെ നാലുമാസങ്ങള്‍ യഥാക്രമം മാര്‍സ് (മാര്‍ച്ച്), അഫ്രൊഡൈറ്റ് (ഏപ്രിൽ), മൈയസ് (മെയ്), ജൂനിയസ് (ജൂൺ) എന്നീ ദേവതകളുടെ പേരിൽ അറിയപ്പെട്ടു; തുടര്‍ന്നു വന്ന മാസങ്ങൾ അവയുടെ ക്രമനമ്പരിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലും. ഉദാഹരണത്തിന് ജൂണിനു ശേഷം അഞ്ചാമതു വന്ന മാസത്തിന്റെ പേര് ക്വിന്റിലിസ് എന്നായിരുന്നു. അഞ്ചാമത്തേത് എന്നാണ് ഇതിന്റെ അർത്ഥം. പുരാതന റോമൻ കലണ്ടറിലെ മാസങ്ങളുടെ പേരുകളും അവയുടെ അര്‍ത്ഥവും പട്ടികയായി നൽകിയിരിക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുമല്ലോ.

പുരാതന റോമൻ കലണ്ടർ

ആധുനിക നാമം	പഴയ ലാറ്റിൻ നാമം	ലാറ്റിൻ നാമത്തിന്റെ അര്‍ത്ഥം	ദിവസങ്ങൾ
മാർച്ച്	മാർട്ടിയോസ്	മാർസിന്റെ മാസം	31
ഏപ്രിൽ	അപ്രിലിസ്	അഫ്രൊഡൈറ്റിന്റെ മാസം	30
മെയ്	മൈയസ്	മൈയസ്സിന്റെ മാസം	31
ജൂൺ	ജൂനിയസ്	ജൂനിയസ്സിന്റെ മാസം	30
ജൂലൈ	ക്വിന്റിലിസ്	അ‍ഞ്ചാമത്തെ മാസം	31
ആഗസ്റ്റ്	സെക്സ്റ്റൈലിസ്	ആറാമത്തെ മാസം	30
സെപ്തംബർ	സെപ്തംബർ	ഏഴാമത്തെ മാസം	30
ഒക്ടോബർ	മെഒക്ടോബര്‍	എട്ടാമത്തെ മാസം	31
നവംബർ	നവംബർ	ഒമ്പതാമത്തെ മാസം	30
ഡിസംബർ	ഡിസംബർ	പത്താമത്തെ മാസം	30

പട്ടിക 1 -പുരാതന റോമൻ കലണ്ടർ

---

ബി.സി. 713ൽ റോമൻ രാജാവായിരുന്ന നൂമാ പോമ്പീലിയസ് ജാനസ് ദേവന്റെ പേരില്‍ ജനുവരിയും ഫെബ്രുവസ് ദേവന്റെ പേരിൽ ഫെബ്രുവരിയും റോമൻ കലണ്ടറിൽ കൂട്ടിച്ചേര്‍ത്തു. അങ്ങനെ 12 മാസങ്ങളും 354 ദിവസങ്ങളുമുള്ള ഒരു ചാന്ദ്രകലണ്ടറായി റോമൻ കലണ്ടർ മാറി.

ജൂലിയൻ കലണ്ടർ

ജൂലിയസ് സീസർ

ഋതുക്കളുടെ ആവര്‍ത്തനം സൂര്യന്റെ അയന ചലനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടാണുള്ളതെന്നും ചാന്ദ്രക്കലണ്ടറുകള്‍ക്കനുസരിച്ച് ഋതുക്കൾ ആവര്‍ത്തിക്കുന്നില്ല എന്നും അപ്പോഴേക്കും മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു. ബി.സി. 46-ൽ റോമൻ ചക്രവര്‍ത്തിയായിരുന്ന ജൂലിയസ് സീസര്‍ 365.25 ദിവസങ്ങളുള്ള സൗര കലണ്ടര്‍ സമ്പ്രദായം സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ട്‍ വീണ്ടും കലണ്ടർ പരിഷ്കരിച്ചു. ഇതാണ് ജൂലിയൻ കലണ്ടര്‍. ഈ കലണ്ടറിൽ സാധാരണ വര്‍ഷങ്ങളിൽ 365 ദിവസങ്ങളും, നാലു വര്‍ഷങ്ങള്‍ കൂടുമ്പോഴുള്ള അധിവർഷങ്ങളിൽ 366 ദിവസങ്ങളുമാണുള്ളത്.

ജൂലിയൻ കലണ്ടര്‍ നടപ്പാക്കിയശേഷം വന്ന ബി.സി. 45ലെ ജനുവരി 1 ഒരു അമാവാസിയായിരുന്നു. അതൊരു ശുഭലക്ഷണമായിക്കണ്ട ജനങ്ങള്‍ ജനുവരി 1 പുതുവര്‍ഷാരംഭമായി ആഘോഷിച്ചു. അങ്ങനെ ആദ്യമാസമെന്ന പദവി മാര്‍ച്ചിനു നഷ്ടമായി. പിന്നീട് റോമൻ സെനറ്റ് ജൂലിയസ് സീസറിന്റെയും അഗസ്റ്റസ് സീസറിന്റെ ബഹുമാനാര്‍ത്ഥം ക്വിന്റിലിസിന്റെ പേര് ജൈലൈ എന്നും സെക്സ്റ്റൈലിസിന്റെ പേര് ആഗസ്റ്റ് എന്നുമാക്കി മാറ്റി. മാസത്തിലെ ദിവസങ്ങളുടെ എണ്ണവും ഇന്നത്തെ രീതിയിൽ പരിഷ്കരിക്കപ്പെട്ടു.

ഗ്രിഗോറിയൻ കലണ്ടര്‍

365.25 ദിവസങ്ങളാണല്ലോ ഒരു വര്‍ഷമായി കണക്കാക്കിയിരുന്നത്. എന്നാൽ ഒരു വര്‍ഷത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ ദൈര്‍ഘ്യം ഇതിനേക്കാൾ അല്പം കുറവാണ്, കൃത്യമായി പറഞ്ഞാൽ 365.2422 ദിവസങ്ങള്‍. ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ നിസ്സാരമെന്നു തോന്നുമെങ്കിലും ഈ വ്യത്യാസം 1000 വര്‍ഷങ്ങൾകൊണ്ട് 8 ദിവസത്തോളം എത്തും. ഇതുമൂലം, ജൂലിയൻ കലണ്ടര്‍ നടപ്പാക്കി 1500 വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴി‍ഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ഋതുക്കളും അവയുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തി ആഘോഷിക്കുന്ന കൃസ്തുമസ്, ഈസ്റ്റര്‍ തുടങ്ങിയ വിശേഷദിനങ്ങളും തമ്മിൽ തീരെ പൊരുത്തപ്പെടാതായി. ഇതു പരിഹരിക്കാനായി ഗ്രിഗറി പതിമൂന്നാമൻ മാര്‍പ്പാപ്പ ഗണിതശാസ്ത്രജ്ഞൻമാരായിരുന്ന ലിലിയസ്സിന്റെയും ക്ലാവിയൂസിന്റെയും ഉപദേശപ്രകാരം എ.ഡി. 1582ൽ കലണ്ടര്‍ വീണ്ടും പരിഷ്കരിച്ചു. അധികമായി വന്നുചേർന്ന ദിവസങ്ങൾ പരിഹരിക്കുന്നതിനായി 1582ഒക്ടോബര്‍ 4നു ശേഷം വന്ന 10 ദിവസങ്ങൾ കലണ്ടറിൽ നിന്നും വെട്ടിക്കുറച്ചു. അതായത് ഒക്ടോബര്‍ 4 വ്യാഴാഴ്ചയ്ക്കുശേഷം വരുന്ന ദിവസം ഒക്ടോബര്‍ 15 വെള്ളിയാഴ്ചയായിരിക്കും എന്നു പ്രഖ്യാപിച്ചു. കൂടുതൽ കൃത്യത വരുത്താനായി, നൂറുകളിൽ അവസാനിക്കുന്ന (രണ്ടു പൂജ്യത്തിൽ അവസാനിക്കുന്ന) വര്‍ഷങ്ങളിൽ 400കൊണ്ട് ഹരിക്കാൻ കഴിയുന്നവയെ മാത്രം അധിവര്‍ഷങ്ങളായി കണക്കാക്കിയാൽ മതി എന്നും തീരുമാനിച്ചു. ഉദാഹരണത്തിന് 2000 ഒരു അധിവർഷവും 2100 ഒരു സാധാരണ വർഷവുമാണ്. ഇതാണ് ഇന്നത്തെ ഗ്രിഗോറിയൻ കലണ്ടര്‍.

അധിവർഷം കണക്കാക്കുന്നതിനുള്ള രീതി

അധിവർഷമാണോ അല്ലയോ എന്ന് കണ്ടെത്തുന്നതിനുള്ള രീതി

1. വർഷത്തെ 4 കൊണ്ട് നിശ്ശേഷം ഹരിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലങ്കിൽ അത് സാധാരണ വർഷം.

അല്ലങ്കിൽ,

2. അതിനെ 100 കൊണ്ട് നിശ്ശേഷം ഹരിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലങ്കിൽ അത് അധിവർഷം.

അല്ലങ്കിൽ

3. അതിനെ 400 കൊണ്ട് ഹരിക്കാൻ കഴിയുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അധിവർഷം

അല്ലങ്കിൽ

4. അതൊരു സാധാരണ വർഷം.

കൊല്ലവർഷ കലണ്ടർ

കേരളത്തിന്റെ സ്വന്തമായ സൗരകലണ്ടറാണ് കൊല്ല വർഷകലണ്ടർ. ഭരതത്തിലെ മറ്റു മിക്ക കലണ്ടറുകളും ചന്ദ്രമാസങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയപ്പോൾ കൊല്ലവർഷ കലണ്ടറിൽ പൂർണ്ണമായും സൗരമാസങ്ങളാണ് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്. എ.ഡി. 825ൽ വേണാട്ടിലെ രാജാവായ രാജശേഖരവർമ്മ കൊല്ലം പട്ടണത്തിൽ വച്ച് ആവിഷ്കരിച്ചതാണ് ഈ കലണ്ടർ എന്നു കരുതപ്പെടുന്നു. ചിങ്ങം, കന്നി, തുലാം, വൃശ്ചികം, ധനു, മകരം, മീനം, മേടം, ഇടവം, മിഥുനം, കർക്കിടകം എന്നിങ്ങനെ ക്രാന്തിവൃത്തത്തിലുള്ള 12 നക്ഷത്രക്കൂട്ടങ്ങളുടെ പേരുകളാണ് മാസങ്ങള്‍ക്ക് നൽകിയിട്ടുള്ളത്. ഓരോ നക്ഷത്രക്കൂട്ടത്തിലൂടെയും സര്യൻ സഞ്ചരിക്കാനെടുക്കുന്ന സമയമനുസരിച്ച് 28 മുതൽ 32വരെ ദിവസങ്ങളുള്ള മാസങ്ങളുണ്ട്. സൗരമാസങ്ങള്‍ക്കനുസരിച്ച് തയ്യാറാക്കിയതായതിനാൽ കൃഷിക്ക് ഏറ്റവും അനുയോജ്യമായ കലണ്ടറായിരുന്നു ഇത്. കാലത്തിനൊത്ത് പരിഷ്കരിക്കപ്പെടാത്തതിനാൽ 1500 വർഷം മുമ്പുണ്ടായിരുന്ന വിഷുവദിനമാണ് ഇന്നും ഇതിലുള്ളത് എന്നൊരു പോരായ്മയും ഉണ്ട്.

കലണ്ടറുകൾ – കാലത്തിന്റെ അടയാളങ്ങൾ

ഗ്രിഗോറിയൻ കലണ്ടറല്ലാതെ നിരവധി കലണ്ടറുകള്‍ ലോകത്തെമ്പാടും ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നുണ്ട്. ശകവർഷത്തെ ആധാരമാക്കി തയ്യാറാക്കിയ കലണ്ടറാണ് ഇന്ത്യയുടെ ഔദ്യോഗിക കലണ്ടർ. വർഷത്തിലെ 12 ചാന്ദ്രമാസങ്ങളെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തി തയ്യാറാക്കിയതും ഇന്നും പ്രചാരത്തിലുള്ളതുമാണ് ഇസ്ലാമികകലണ്ടർ. പലപല രാജ്യങ്ങളിലും സംസ്കാരങ്ങളിലുമായി എത്രയോ ആയിരം കലണ്ടറുകളുണ്ട്. കാലത്തെ അടയാളപ്പെടുത്താനുള്ള മനുഷ്യന്റെ ശ്രമങ്ങള്‍ കലണ്ടറുകളായി ഇന്നും ജിവിക്കുന്നു.

ഗ്രഹങ്ങളെ കാണ്ടിട്ടുണ്ടോ?

“ഗ്രഹങ്ങളെ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ?”

“അയ്യോ, അതിനു വലിയ ടെലസ്കോപ്പൊക്കെ വേണ്ടെ?”

“വേണ്ടന്നെ, മനുഷ്യന് വെറും കണ്ണുകൊണ്ട് ആകാശത്ത് കാണാൻ കഴിയുന്നവയാണ് ശുക്രൻ, വ്യാഴം, ശനി, ചൊവ്വ, ബുധൻ എന്നീ 5 ഗ്രഹങ്ങൾ. ഇവയിൽ പലതിനെയും നിത്യവും നാം ആകാശത്ത് കാണാറുണ്ട്. കണ്ടാൽ നക്ഷത്രങ്ങളെ പോലെ തോന്നുന്നതിനാൽ തിരിച്ചറിയാറില്ല എന്നു മാത്രം. ഇവയിൽ തന്നെ ബുധൻ ഒഴികെയുള്ള എല്ലാ ഗ്രഹങ്ങൾക്കും സാധാരണ നക്ഷത്രങ്ങളെക്കാൾ തിളക്കമുണ്ട്. അതിനാൽ തന്നെ നക്ഷത്രങ്ങള്‍ക്കിടയിൽ അവയെ തിരിച്ചറിയാനും എളുപ്പമാണ്.”

“അതൊക്കെ പോട്ടെ, ഒരു ഗ്രഹത്തെയെങ്കിലും കണ്ടെത്താനുള്ള മാർഗ്ഗം പറയാമോ?”

“ഇന്നുതന്നെ സന്ധ്യയ്ക്ക് പടിഞ്ഞാറെ ആകാശത്തേക്കു നോക്കുക. ചക്രവാളത്തോടുചേർന്ന് (ആകാശവും ഭൂമിയും കൂട്ടിമുട്ടുന്നതായി തോന്നുന്ന ഭാഗം) വലിയ തിളക്കത്തിൽ, വലിയ ഒരു ബൾബ് കത്തുന്നത്രയും തിളക്കത്തിൽ, ഒരു വസ്തുവിനെ കാണാം. അത് ശുക്രനാണ്. അതിനു മുകളിലായി തിളക്കമുള്ള മറ്റൊരു വസ്തു കാണുന്നത് ശനിയാണ്. ശനിക്കും മുകളിലായി, ശനിയേക്കാളും തിളക്കത്തിൽ കാണുന്നത് വ്യാഴവും”

നഗ്ന നേത്രങ്ങളാൽ കാണാൻ കഴിയുന്ന അഞ്ചുഗ്രഹങ്ങളെയും ഒരേസമയം ആകാശത്ത് അപൂർവ്വമായെ കാണാൻ സാധിക്കൂ. എന്നാൽ ഇപ്പറഞ്ഞ മൂന്നു ഗ്രഹങ്ങളെയും ഒന്നിച്ചുകാണാൻ കഴിയുന്ന നല്ലൊരു അവസരമാണിപ്പോൾ.

അപ്പോൾ കാണുകയല്ലേ ..

കോണളവുകൾ

ജ്യാമിതിയിലെ തന്നെ ഏറ്റവും ലളിതമായ രൂപങ്ങളിൽ ഒന്നോണല്ലോ കോണുകൾ. കോണിനെ അളക്കുന്നത് എങ്ങനെയെന്നു നോക്കാം.

ഒരു പൊതുബിന്ദുവിൽ നിന്നും ആരംഭിക്കുന്ന രണ്ടു നേർരേഖകൾ ഉൾപ്പെടുന്ന ജ്യാമിതീയ രൂപമാണ് കോൺ. ഈ പൊതുബിന്ദുവിനെ ശീർഷം എന്നും രേഖകളെ ഭുജങ്ങൾ വിളിക്കുന്നു. ഒരു ബിന്ദുവിൽ കൂട്ടിമുട്ടുന്ന രണ്ടു നേർവരകൾ തമ്മിലുള്ള ചരിവാണ് കോൺ എന്നും പറയാറുണ്ട്. കോണിന്റെ വലിപ്പത്തെയും കോൺ എന്നു തന്നെയാണ് പറയുന്നത്. ഡിഗ്രി, റേഡിയൻ എന്നീ യുണിറ്റുകളിലാണ് കോൺ അളക്കാറുള്ളത്.

കോണിന്റെ ചരിവ്

രണ്ടു നേർവരകൾക്ക് പൊതുവായ ഒരഗ്രം (ശീർഷം) ഉണ്ടെങ്കിൽ അങ്ങനെയുണ്ടാകുന്ന ജ്യാമിതീയ രൂപം ഒരു കോൺ അണെന്നു പറഞ്ഞല്ലോ. രണ്ടു നേര്‍വരകളും ഒന്നിനോടൊന്നു ചേര്‍ന്നിരുന്നാൽ കോൺ രൂപപ്പെടുന്നില്ല, അഥവാ കോണിന്റെ അളവ് പൂജ്യമാണെന്നു കരുതാം. ഇരു വരകളിലെയും (ശീർഷമൊഴികെയുള്ള) ബിന്ദുക്കൾ തമ്മിൽ അകലാൻ തുടങ്ങുന്നതോടെ, വരകൾ തമ്മിൽ ഒരു ചരിവ് രൂപപ്പെടുന്നു അഥവാ കോണ് രൂപപ്പെടുന്നു. ചരിവ് കൂടുന്തോറും കോണും വലുതായി വരുന്നു.

ഒരു കോണിന്റെ ഭുജങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ചരിവിനെയും കോണളവായി കണക്കാക്കാറുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന് ചിത്രത്തിൽ OA, OB എന്നീ രണ്ടു വരകൾ O എന്ന ബിന്ദുവിൽ ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്നു. OA യിലെ ഒരു ബിന്ദുവിൽ നിന്നും OB-യിലേക്കുള്ള ലംബദൂരം കണക്കാക്കാൻ സാധിക്കും. ഉദാഹരണത്തിന് OA-യിലെ P എന്ന ബിന്ദൂവിൽ നിന്നും OB യിലേക്കുള്ള ലംബദൂരമാണ് PQ. ലംബദൂരത്തെ ഉയരം എന്നും വിളിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിന് ഇവിടെ O എന്ന ശീര്‍ഷത്തിൽ നിന്നും P യിലേക്കുള്ള ദൂരം OP-യും ആ ദൂരത്തിൽ നിന്നും OB-യിലേക്കുള്ള ഉയരം PQ-ഉം ആണ്.

ചിത്രം നിരീക്ഷിച്ചാൽ ചരിവ് കൂടുന്തോറും ഉയരം കൂടി വരുന്നതായി കാണാം.

ഒരേ കോണിന്റെ തന്നെ വ്യത്യസ്തദൂരങ്ങളിലേക്കുള്ള ഉയരങ്ങള്‍ വ്യത്യാസപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

ചിത്രത്തിൽ AP എന്ന ദൂരം 4 യൂണിറ്റും PX എന്ന ഉയരം 2യൂണിറ്റുമാണ്. AQ എന്ന ദൂരം 8യുണിറ്റും QY എന്ന ഉയരം 4യൂണിറ്റുമാണ്. അതുപോലെ AR എന്ന ദുരം 10 യൂണിറ്റും RZ എന്ന ഉയരം 5യുണിറ്റുമാണ്. ദൂരത്തിനനുസരിച്ച് ഉയരം വ്യത്യാസപ്പെടുമെങ്കിലും ഉയരത്തെ അകലം കൊണ്ടു ഹരിച്ചുകിട്ടുന്ന സംഖ്യ വ്യത്യാസപ്പെടുന്നില്ല.

ഉദാഹരണത്തിന് ചിത്രത്തിൽ,

AP ÷ PX = 2÷4 = ½

AQ ÷ QY = 4÷8 = ½

AR ÷ RZ = 5÷10 = ½

എന്നിങ്ങനെ കിട്ടുന്നു.

ഒരു കോണിന്റെ ഒരു ഭുജത്തിലെ ഏതൊരു ബിന്ദുവിൽ നിന്നും മറ്റേ ഭുജത്തിലേക്കുള്ള ഉയരവും ശീർഷത്തിൽ നിന്നും ആ ബിന്ദുവിലേക്കുള്ള ദൂരവും തമ്മിൽ ഹരിച്ചുകിട്ടുന്നത് ഒരു സ്ഥിരസംഖ്യ ആയിരിക്കും. ഈ സ്ഥിരസംഖ്യയാണ് കോണിന്റെ ചരിവ്. അതായത് ഇവിടെ തന്നിട്ടുള്ള ചിത്രത്തിലെ കോണിന്റെ ചരിവ് ½ ആണ്.

ചരിവിനെ ശതമാനമായും പറയാറുണ്ട്. ½ എന്നതിനെ 50% എന്നും പറയാമല്ലോ. റോഡിന്റെയും മറ്റും ചരിവ് ശതമാനമായാണ് കാണിക്കാറുള്ളത്. റോഡിന്റെ ചരിവ് 25% എന്നൊരു ബോർഡുകണ്ടാൽ അതിനർത്ഥം ഓരോ 100മിറ്റര്‍ മുന്നോട്ടുപോകുമ്പോഴും ഉയരം 25മീറ്റർ വർദ്ധിക്കുന്നു എന്നാണ്.

ഡിഗ്രി അളവ്

കോണിന്റെ ശീർഷത്തെ കേന്ദ്രമാക്കി അതിന്റെ ഒരു ഭൂജം ചുറ്റിത്തിരിയുന്നു എന്നിരിക്കട്ടെ, ഭുജം തിരിയുംതോറും അതിലെ ബിന്ദുക്കൾ വൃത്താകൃതിയിൽ സഞ്ചരിക്കാൻ തുടങ്ങുമല്ലോ. ഒരു ബിന്ദു ഒരു വൃത്തം പൂര്‍ത്തിയാക്കുമ്പോൾ ഭുജം വീണ്ടും പഴയസ്ഥാനത്ത് എത്തിയിരിക്കും. ക്ലോക്കിലെ ഒരു സൂചി ഒരു സ്ഥാനത്തുനിന്നും കറങ്ങാനാരംഭിച്ച് വീണ്ടും അതേ സ്ഥാനത്ത് എത്തിച്ചേരുന്നതുമായി ഇതിനെ താരതമ്യപ്പെടുത്താം.

സൂചിയുടെ തിരിവിനെ, ആകെവൃത്തത്തിന്റെ എത്രഭാഗം അത് തിരിഞ്ഞു എന്നതുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തി അളക്കാൻ സാധിക്കും. ഉദാഹരണത്തിന് സൂചി നേരെ എതിർഭാഗത്തെത്തുമ്പോൾ ആകെ വൃത്തത്തിന്റെ പകുതി (½) ഭാഗം പൂര്‍ത്തിയാക്കിയിരിക്കും. സൂചി അതിന്റെ ആദ്യസ്ഥാനത്തിന് ലംബമായി എത്തുമ്പോഴാകട്ടെ, ആകെ വൃത്തത്തിന്റെ കാൽഭാഗം (¼) ആയിരിക്കും പൂർത്തിയാക്കിയിരിക്കുക. ഒരു പൂർണ്ണ വൃത്തം പൂര്‍ത്തിയാക്കുമ്പോൾ 360 ഡിഗ്രി തിരിഞ്ഞതായാണ് പുരാതന ഗണിതജ്ഞർ കണക്കാക്കിയിരുന്നത്. ഡിഗ്രി എന്ന യൂണിറ്റിനെ ‘°’ എന്ന ചിഹ്നം കൊണ്ടു സൂചിപ്പിക്കുന്നു. അപ്പോൾ പകുതി വൃത്തം പൂർത്തിയാക്കാൻ 180° തിരിയണം. കാൽ വൃത്തം പൂർത്തിയാക്കാൻ 90° തിരിയണം. ഈ തിരിവിനെ കോണിന്റെ അളവായും കണക്കാക്കാം.

ഉദാഹരണത്തിന് ഒരു വൃത്തത്തിന്റെ പകുതിയും വൃത്തകേന്ദ്രവും ഉൾപ്പെടുന്ന കോണിന്റെ അളവ് ½ X 360° = 180°ആയിരിക്കും. ഒരു വൃത്തത്തിന്റെ കാൽഭാഗവും വൃത്തകേന്ദ്രവും ഉൾപ്പെടുന്ന കോണിന്റെ അളവ് ¼ X 360° = 90°ആയിരിക്കും. ഇപ്രകാരം ഒരു വൃത്തത്തെ 6 തുല്യഭാഗങ്ങളാക്കിയാൽ അതിലൊരു ഭാഗം വൃത്തകേന്ദ്രത്തിലുണ്ടാക്കുന്ന കോൺ ⅙ X 360° = 60° ആയിരിക്കുമല്ലോ.

വൃത്തത്തിന്റെ അളവ് 360° ആയ കഥ

സാധാരണ അളവുകൾ 10, 100, 1000 എന്നിങ്ങനെ 10ന്റെ കൃതികളായാണ് പറയാറുള്ളത്. ഉദാഹരണത്തിന് 1000 മീറ്ററാണല്ലോ ഒരു കിലോ മീറ്റർ. എന്നാൽ വൃത്തത്തിന്റെ അളവ് 360 ഡിഗ്രിയായാണ് കണക്കാക്കിയിരിക്കുന്നത്. ഇതിനെ സംബന്ധിച്ച് രണ്ടുതരത്തിലുള്ള വാദങ്ങളാണുള്ളത്.

ഭൂമി സൂര്യനെ ചുറ്റിക്കറങ്ങുമ്പോൾ, ഭൂമിയിൽ നിന്നു നിരീക്ഷിക്കുന്ന നമുക്ക് സൂര്യൻ ആകാശത്തിലെ നക്ഷത്രങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ വൃത്താകൃതിയിൽ സഞ്ചരിക്കുന്നതായാണ് തോന്നുന്നത്.

അതായത് സൂര്യൻ, അതിന്റെ സമീപസ്ഥ നക്ഷത്രങ്ങളിൽനിന്നും പ്രതിദിനം അകന്നു പോകുന്നതായി തോന്നുന്നു. അങ്ങനെ ഒരു നക്ഷത്രത്തിൽ നിന്നും അകന്നു പോകുന്ന സൂര്യൻ, ആകാശഗോളത്തിലൂടെ വൃത്താകൃതിയിൽ സഞ്ചരിച്ച്, വീണ്ടും അതെ നക്ഷത്രത്തോടൊപ്പം എത്താൻ ഒരു വര്‍ഷമെടുക്കും. ഇതിനെ ഏകദേശം 360 ദിവസങ്ങളായാണ് പുരാതന മനുഷ്യൻ കണക്കാക്കിയത്. അപ്പോൾ സൂര്യൻ ഓരോ ദിവസവും ആകെ വൃത്തത്തിന്റെ 360ൽ ഒരു ഭാഗം വീതം പൂര്‍ത്തിയാക്കുമല്ലോ. അതിനെ ഒരു ഡിഗ്രിയായും ആകെ വൃത്തത്തെ 360° ആയും കണക്കാക്കി എന്നതാണ് ആദ്യത്തെ വാദം. വർഷത്തിന്റെ അളവ് 365¼ ദിവസം എന്നു കണ്ടെത്തിയെങ്കിലും വൃത്തത്തിന്റെ ഡിഗ്രി അളവ് 360 ആയി തുടര്‍ന്നു.

സമഭുജതൃകോണത്തിന്റെ കോണളവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണ് രണ്ടാമത്തെ വാദം. ഒരേ വലിപ്പമുള്ള മൂന്നു കമ്പുകൾ ചേര്‍ത്ത് ഒരു ത്രികോണമുണ്ടാക്കിയാൽ ആ ത്രികോണത്തിന്റെ കോണുകളെല്ലാം, ലോകത്തെവിടെയും തുല്യമായിരിക്കുമല്ലോ. ഏതൊരാൾക്കും അളവുപകരണങ്ങളുടെ സഹായമൊന്നുമില്ലാതെ ഒരേ അളവിൽ സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കോണാണ് ഒരു സമഭുജ ത്രികോണത്തിന്റെ ഒരു കോണ്. അതിനാൽ അതിനെ കോണുകള ുടെ സാർവ്വത്രിക ഏകകമായി എടുക്കാവുന്നതാണ്. ഇങ്ങനെയുണ്ടാകുന്ന കോൺ പക്ഷേ സാമാന്യം വലിയ ഒന്നാണ്. അതിനാൽ അന്നത്തെ സമ്പ്രദായം അനുസരിച്ച് ഈ കോണിനെ 60 തുല്യഭാഗങ്ങളാക്കി വിഭജിച്ചു. 60 അടിസ്ഥാനമായ സംഖ്യാ സമ്പ്രദായം അന്ന് ഏറെ പ്രചാരത്തിലുണ്ടായിരുന്നല്ലോ. മണിക്കൂറിനെയും മിനിറ്റിനെയുമൊക്കെ 60 ഭാഗങ്ങളായാണല്ലോ വിഭജിച്ചിട്ടുള്ളത്. 2,3,4,5,6,10,12,15,20,30 എന്നീ സംഖ്യകൾകൊണ്ടെല്ലാം ഹരിക്കാവുന്ന ഏറ്റവും ചെറിയ സംഖ്യയാണ് 60 എന്നതാണ് അതിന്റെ പ്രത്യേകത. അങ്ങനെ സമഭുജ ത്രികോണത്തിന്റെ ഒരു കോണിന്റെ 1/60 ഭാഗം കോണിന്റെ യൂണിറ്റ് അളവായി മാറി.

ഒരു വൃത്തകേന്ദ്രത്തിൽ 6 സമഭുജ ത്രികോണങ്ങൾ ഉൾപ്പെടുത്താനാകും. അങ്ങനെ വൃത്തത്തിന്റെ ആകെ അളവ് 360° ആയി എന്നതാണ് രണ്ടാമത്തെ വാദം. ഈ വാദത്തിനാണ് കൂടുതൽ സ്വീകാര്യത കിട്ടിടിട്ടുള്ളത്.

റേഡിയന്‍

കോണിനെ മറ്റൊരു രീതിയിലും അളക്കാം. കോൺ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന വൃത്തഭാഗം അതിന്റെ ആരത്തിന്റെ എത്രമടങ്ങാണ് എന്നു കണക്കാക്കുകയാണ് ഈ രീതി. വൃത്തത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗത്തെ ചാപം എന്നാണല്ലോ വിളിക്കുന്നത്. ചാപത്തിന്റെ നീളം s, അതിന്റെ ആരം r എന്നിവ ആണങ്കിൽ, ആ ചാപം ഉൾക്കൊള്ളുന്ന കോണിന്റെ അളവ് s/r ആയിരിക്കും. ഈ അളവിന്റെ യൂണിറ്റ് റേഡിയൻ ആണ്. x റേഡിയൻ എന്ന അളവ് x rad എന്നെഴുതും.

ഒരു പൂർണ്ണവൃത്തത്തിന്റെ ചുറ്റളവ് 2πr ആണെന്ന് അറിയാമല്ലോ. അപ്പോൾ ഒരു പൂർണ്ണവൃത്തത്തിന്റ റേഡിയൻ അളവ് 2πr ÷ r = 2π റേഡിയൻ ആണ്. അതുപോലെ അർദ്ധവൃത്തത്തിന്റെ കോണളവ് π റേഡിയനും കാൽ വൃത്തത്തിന്റെ റേഡിയൻ അളവ് π/2 റേഡിയനും ആയിരിക്കും.

ഒരു വൃത്തത്തിന്റെ ചുറ്റളവിനെ അതിന്റെ വ്യാസംകൊണ്ടു ഹരിച്ചുകിട്ടുന്ന സംഖ്യയെ സൂചിപ്പിക്കുന്ന ഗ്രീക്ക് അക്ഷരമാണ് π (പൈ). ഇതിന്റെ ഏകദേശ വില 3.14 ആണ്.

ഒരു കോണിന്റെ റേഡിയൻ അളവിനെ 180/π കൊണ്ടു ഗുണിച്ചാൽ അതേ കോണിന്റെ ഡിഗി അളവ് കിട്ടും.

ഉദാ: ¼π rad = ¼π X 180/π = 45°

1 rad = 180/π = 180/3.14 = 57.3°.

അന്താരാഷ്ട്രതലത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്ന SI യൂണിറ്റ് വ്യവസ്ഥയിൽ കോണിന്റെ യുണിറ്റായി റേഡിയനെ ആണ് അംഗീകരിച്ചിട്ടുള്ളത്. എന്നിരുന്നാലും റേഡിയൻ താരതമ്യേന വലിയ ഒരു അളവായതിനാൽ സാധാരണ ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഡിഗി അളവുകളാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്.

---

2021 ജൂൺ 29 ലെ മാതൃഭൂമി പത്രത്തിലെ വിദ്യ യിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്.

രാത്രിയിലാണോ കൊറോണ ഇരപിടിക്കുന്നത്? രാത്രികാല കര്‍ഫ്യൂ പ്രഹസനമാണോ?

മിക്ക സംസ്ഥാനങ്ങളും കോവിഡ് നിയന്ത്രണത്തിന്റെ ഭാഗമായി രാത്രികാല കര്‍ഫ്യൂ ഏര്‍പ്പെടുത്തുകയാണ്. അതെന്താ, രാത്രിയിലാണോ കോറോണ ഇര തേടി ഇറങ്ങുന്നത് എന്നാണ് പൊതുവെ സംശയിക്കപ്പെടുന്നത്. ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ധാരാളം ട്രോളുകളും കാണാം.

രാത്രികാല നിയന്ത്രണമല്ല, പകല്‍ നിയന്ത്രണങ്ങള്‍ തന്നെയാണ് കോവിഡ് പ്രതിരോധത്തിനു വേണ്ടത്. സാനിറ്റൈസര്‍, മാസ്ക്, സോഷ്യൽ ഡിസ്റ്റന്‍സിംഗ് (SMS) ഇവയാണ് ഇപ്പോഴും പ്രധാനം. പകല്‍ ലോക്‍ഡൗണാണ് നിയന്ത്രണങ്ങളില്‍ ഏറെ ഫലപ്രദം. എന്നിട്ടും രാത്രി കാല നിയന്ത്രണം എന്തുകൊണ്ട്?

1. രാത്രികാല നിയന്ത്രണം ഏര്‍പ്പെടുത്തുന്നു എന്നതുകൊണ്ട് പകല്‍ പ്രോട്ടോക്കോൾ പാലിക്കേണ്ട എന്ന് അര്‍ത്ഥമില്ല. അതു പാലിക്കുക തന്നെ വേണം.
2. കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷത്തെ പോലെ ഒന്നോ രണ്ടോ മാസത്തെ സമ്പൂർണ്ണ ലോക്‍ഡൗണ്‍ ഏതാണ്ട് അസാധ്യമാണ്. മനുഷ്യന്റെ ജീവനോപാധികള്‍ ഇല്ലാതാവുകയും രാജ്യത്തിന്റെ സാമ്പത്തിക നില തകരുകയും ചെയ്യുന്നതോടെ കൊറോണ വന്നു ചത്താലും വേണ്ടില്ല, തങ്ങൾക്ക് ഭക്ഷണവും തൊഴിലും വേണം എന്ന നിലയില്‍ ജനങ്ങൾ നിയമം ലംഘിക്കുകയും കാര്യങ്ങൾ അരാജകത്വത്തിലേക്ക് നീങ്ങുകയും ചെയ്യും.
3. എന്നാൽ ജനങ്ങളുടെ കൂട്ടം ചേരലുകളെ പരമാവധി കുറയ്ക്കുകയും വേണം. അതിന് അത്യാവശ്യമില്ലാത്ത സമയങ്ങളിൽ ജനങ്ങളെ പൊതു സ്ഥലങ്ങളില്‍ നിന്നും പരമാവധി അകറ്റി നിര്‍ത്തുക എന്ന മാര്‍ഗ്ഗം ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നു. ഇതിന്റെ ഭാഗമാണ് രാത്രികാല കര്‍ഫ്യൂ. തീര്‍ച്ചയായും ഇത് രോഗവ്യാപനം കുറയ്ക്കാന്‍ ചെറിയ തോതിലെങ്കിലും സഹായകമാകും. (ഓര്‍ക്കുക, രോഗവ്യാപനം കുറയ്ക്കാനുതകുന്ന ഏതു മാര്‍ഗ്ഗവും നാം പ്രയോജനപ്പെടുത്തണം.)
4. രാത്രികാല നിയന്ത്രണങ്ങള്‍ ജനങ്ങള മാനസികമായി ജാഗരൂകരാക്കും. സമൂഹം ഒരു മഹാമാരിയിലൂടെ കടന്നുപോവുകയാണെന്നും നിയന്ത്രണങ്ങള്‍ പാലിക്കപ്പെടേണ്ടതാണെന്നും അത് അവരെ ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തും.
5. 24 മണിക്കൂറും ജാഗരൂകരായിരിക്കേണ്ട പൊതു സേവന സംവിധാനങ്ങൾക്ക് രാത്രികാല നിയന്ത്രണങ്ങൾ ആശ്വാസമാകും. രാത്രിയിൽ ജനങ്ങൾ സംഘടിക്കുന്നതു കുറയുന്നതോടെ, ആ സമയത്ത് ജോലി നോക്കേണ്ടവരുടെ എണ്ണം കുറയ്ക്കാൻ കഴിയും.
6. കേരളത്തിൽ കുറവാണെങ്കിലും മിക്ക സ്ഥലങ്ങളിലും വിവാഹങ്ങള്‍, ആഘോഷങ്ങൾ, സദ്യകള്‍, ഉത്സവങ്ങൾ എന്നിവ കൂടുതലായും നടക്കുന്നത് രാത്രിയിലാണ്. മാളുകളിലും പബ്ബുകളിലും മറ്റും ഏറ്റവും അധികം ജനം എത്തുന്നതും രാത്രികളിലാണ്.
7. മിക്ക പ്രതലങ്ങളിലും വൈറസിന് 6-8 മണിക്കൂറില്‍ അധികം അതിജീലിക്കാനാകില്ല. കൂടുതല്‍ സമയം മനുഷ്യ സംസര്‍ഗ്ഗം വരാതിരിക്കുന്നത് രോഗ വ്യാപന തോത് കുറയ്ക്കാൻ സഹായിക്കും.

അതായത് രാത്രികാല നിയന്ത്രണങ്ങൾ പൂര്‍ണ്ണ പരിഹാരമല്ല, എന്നിരുന്നാലും രോഗവ്യാപന തോത് കുറയ്ക്കാൻ അഭികാമ്യമായ ഒരു രീതിയാണ് അത്.

വാക്സിനെടുത്തവർക്കും കോവിഡ് വരുമെങ്കിൽ വാക്സിനെടുക്കുന്നതെന്തിന്?

വാക്സിൻ എടുത്താലും കോവിഡ് വരുമോ?
ലളിതമായ ഉത്തരം ‘അതെ’ എന്നാണ്.‍

വാക്സിനെടുത്തവർക്കും എന്തുകൊണ്ട് രോഗം വരുന്നു?

ഇന്നു നിലവിലുള്ള ഒരു കോവിഡ് വാക്സിനും 100% ഫലപ്രദമല്ല. ഇന്ത്യയിൽ ലഭ്യമായ വാക്സിനുകളുടെ ഫലപ്രാപ്തി 70% ആണ്. അതായത് വാക്സിനെടുക്കുന്ന 100 പേരില്‍ 30 പേർക്ക് കോവിഡ് പിടിപെടാനുള്ള സാധ്യതയുണ്ട്.

രണ്ടു ഡോസും എടുത്തിട്ടില്ലാത്തവരില്‍ 50%ല്‍ കുറവ് മാത്രം രോഗപ്രതിരോധമാണ് സംജാതമാവുക. മാത്രമല്ല, രണ്ടാം ഡോസ് എടുത്തുകഴിഞ്ഞാലും പിന്നീടൊരു രണ്ടാഴ്ചയെങ്കിലും കഴിഞ്ഞുമാത്രമേ പൂ‍ണ്ണമായ പ്രതിരോധ ശേഷി ആര്‍ജ്ജിക്കുകയുള്ളു.

അപ്പോൾ വാക്സിന്‍ കൊണ്ട് എന്താണ് പ്രയോജനം?

കാര്യങ്ങൾ ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണെങ്കിലും വാക്സിനേഷൻ പരമപ്രധാനമാണ്. കാരണം:

☛ വാക്സിനേഷൻ വഴി 70% ആളുകള്‍ക്ക് രോഗപ്രതിരോധ ശേഷി ലഭിക്കുന്നു.

☛ വാക്സിനെടുത്തവര്‍ക്ക് രോഗം വന്നാൽ തന്നെയും അതു തീവ്രമായിരിക്കില്ല.

☛ വാക്സിനെടുത്തവര്‍ക്ക് രോഗം വന്നാലും ഗുരുതരമായ പ്രശ്നങ്ങൾ ഉണ്ടാകാനുള്ള സാധ്യത 5%ല്‍ താഴെയാണ്.

☛ കോവിഡ് വാക്സിൻ എടുത്തവരിൽ കോവിഡ് മുലമുള്ള മരണ സാധ്യത ഒരു ശതമാനത്തിലും കുറവായിരിക്കും.

കരുതലാണ് പ്രതിവിധി, അതിനാൽ,

വാക്സിനെടുത്താലും മാസ്ക്, സാനിറ്റൈസര്‍, കൈകഴുകല്‍, ശാരീരിക അകലം എന്നിവ പാലിക്കണം.

വാക്സിന്‍ എടുത്തവര്‍ക്ക് രോഗലക്ഷണങ്ങൾ ഇല്ലെങ്കിലും മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് രോഗം പകര്‍ത്താന്‍ ശേഷിയുള്ളവരായിരിക്കും അവര്‍.

ഒന്നുകൂടി പറയുന്നു: കരുതലാണ് പ്രതിവിധി.

ഗ്രേറ്റ് ഇന്ത്യൻ കിച്ചൺ, കൗണ്ടർ കണ്ടീഷനിംഗ്, അഥവാ നാളെമുതല്‍ സ്ത്രീകൾ സിലിണ്ടർ ചുമക്കുമോ?

ധൈര്യം, ശാരീരികക്ഷമത എന്നീ അളവുകോലുകൾ വച്ചാണ് പ്രധാനമായും സ്ത്രീ-പുരുഷ തുല്യതയെ സമൂഹം അളക്കാറുള്ളത്. പൊതു നിരീക്ഷണത്തിൽ ഇവ രണ്ടും സ്ത്രീകളിൽ കുറവാണെന്നു കാണാം. അതിനാൽ പുരുഷൻ സ്ത്രീയെക്കാൾ അല്പം ഉയര്‍ന്ന പദവി അര്‍ഹിക്കുന്നുവെന്നും മറിച്ച് താരതമ്യേന കുറഞ്ഞ സാമൂഹ്യപദവിയിൽ തൃപ്തയാകേണ്ടവളാണ് സ്ത്രീയെന്നുമുള്ള ബോധം സമൂഹത്തിൽ പൊതുവെ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടതാണ്. ‘സ്ത്രീപുരുഷതുല്യത’ എന്നത് ഒരാശയം എന്നതിൽകവിഞ്ഞ് പ്രസക്തമായതല്ല എന്ന ധാരണ സമൂഹത്തിലെ ബഹുപൂരിപക്ഷം സ്ത്രീയും പുരുഷനും വച്ചുപുലര്‍ത്തുന്നു.

ഗ്രേറ്റ് ഇന്ത്യൻ കിച്ചൻ സിനിമയുടെ പോസ്റ്റർ

ഗ്യാസുകുറ്റി തനിച്ചുയര്‍ത്തുന്ന കരുത്തനായ പുരുഷനും പാമ്പിനു മുന്നിൽ പകച്ചു നില്ക്കുന്ന ഭീരുവായ സ്ത്രീയും ഈ പൊതുബോധത്തെ അരക്കിട്ടുറപ്പിക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളാണ്. അവിടെയാണ് ചില പുരോഗമനക്കാരും ആക്ടിവിസ്റ്റുകളും പുരുഷനെകൊണ്ട് തുണിയലക്കിച്ചും പാത്രം കഴുകിച്ചും തറതുടപ്പിച്ചും തുല്യതയുണ്ടാക്കാനായി ഇറങ്ങിപുറപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതെന്നോര്‍ക്കുമ്പോൾ ശരാശരി മലയാളിക്ക് ചിരി വരുന്നതിൽ അത്ഭുതപ്പെടാനില്ല. യഥാര്‍ത്ഥത്തിൽ ഇതൊക്കെ ചെയ്യാൻ പുരുഷനും സാധിക്കുന്നതാണ്. ഏറ്റവും നല്ല പാചകക്കാർ പുരുഷന്മാര്‍ തന്നെയല്ലെ. ആയിരങ്ങൾ പങ്കെടുക്കുന്ന സദ്യവട്ടങ്ങളൊക്കെ ഒരുക്കുന്നത് പുരുഷന്മാരാണ്. അപ്പോൾ, പ്രകൃത്യാ തന്നെ സ്ത്രീയ്ക്ക് പുരുഷനേക്കാൾ കുറഞ്ഞകഴിവുകളാണുള്ളത് എന്ന് തീര്‍ച്ചായാക്കേണ്ടതല്ലേ.

ഈ വിഷയം ഒന്നുകൂടെപരിശോധിച്ചു നോക്കാം. ഒരു മനുഷ്യക്കുട്ടി, ജന്മനാൽ തന്നെ എന്തെല്ലാം കഴിവുകളുമായാണ് ജനിക്കുന്നത് എന്നറിയാൻ, മനുഷ്യസഹായമൊന്നുമില്ലാതെ, സ്വാഭാവികമായി വളര്‍ന്നു വന്ന കുട്ടികളെ പരിശോധിച്ചാൽ മതിയാകും. എന്തെങ്കിലും കാരണവശാൽ മാതാപിതാക്കളാൽ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെടുകയും മനുഷ്യസാമീപ്യമില്ലാതെ കാട്ടിലോ മറ്റേതെങ്കിലും ഒറ്റപ്പെട്ട സ്ഥലത്തോ വളരേണ്ടിയും വന്ന കുട്ടികളെ പറ്റി കേട്ടിട്ടുണ്ടോ? ഫെരാൽ കുട്ടികൾ എന്നാണവർ അറിയപ്പെടുന്നത്. ഇത്തരം നിരവധി മനുഷ്യക്കുട്ടികളെ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഇവരിലെല്ലാമുള്ള ചില പ്രത്യേകതകള്‍ എന്തെന്നാൽ ഇവരാരും തന്നെ മനുഷ്യരുടെ സ്വാഭാവിക പെരുമാറ്റങ്ങൾ പ്രകടിപ്പിച്ചിട്ടില്ല എന്നതാണ്. ഇവര്‍ക്ക് മനുഷ്യന്റെ ഭാഷ മനസ്സിലാകുകയോ, അതു പഠിക്കാൻ സാധിക്കുകയോ ചെയ്തില്ല. മിക്ക കുട്ടികളും മൃഗങ്ങളെ പോലെ പച്ചമാംസം തിന്നുന്നവരും, കൈകൊണ്ട് എടുത്തു കഴിക്കാതെ നേരിട്ട് ഭക്ഷണം വായകൊണ്ട് കഴിക്കുന്നവരുമായിരുന്നു. മിക്കവരും നാലുകാലിൽ നടക്കുകയും, അവരെ സംരക്ഷിച്ചു എന്നു കരുതപ്പെടുന്ന മൃഗങ്ങളുടെ ശബ്ദം അനുകരിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇവരിൽ മിക്ക കുട്ടികളും മനുഷ്യ സഹവാസം ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. മൃഗീയ ശീലങ്ങൾ മാത്രം പ്രകടിപ്പിച്ച ഇത്തരം കുട്ടികളിൽ ഭൂരിപക്ഷവും കണ്ടെത്തപ്പെട്ട് അധികം താമസിയാതെ മരണപ്പെടുകയാണുണ്ടായത്.

നായ്ക്കൾ വളര്‍ത്തിയത് എന്നു കരുതപ്പെടുന്ന ഒരു ഫെരാൽ കുട്ടി

ഫെറാൽ കുട്ടികളുടെ അവസ്ഥ പഠിച്ച ശാസ്ത്ര‍ജ്ഞര്‍, നമുക്കാര്‍ക്കും ഇഷ്ടപ്പെടാൻ കഴിയാത്ത ഒരു സത്യം വെളിപ്പെടുത്തി, മനുഷ്യക്കുട്ടികൾ നാം കരുതുന്നതുപോലെ മനുഷ്യഗുണങ്ങളുമായി ജനിക്കുന്നവരല്ല, മറിച്ച് മനുഷ്യസഹവാസവും മനുഷ്യ പരിശീലനവുമാണ് അവരെ നമ്മളെ പോലെ പെരുമാറുന്നവരാക്കി മാറ്റുന്നത്. അല്ലാത്തപക്ഷം അവര്‍ സാധാരണ മൃഗങ്ങളിൽ നിന്നും തെല്ലും വ്യത്യസ്തരല്ല. അതായത് മനുഷ്യന്റെ എല്ലാ പെരുമാറ്റങ്ങളും അവൻ പഠിച്ചെടുക്കുന്നവയാണ്. അത് തലമുറകളായി കൈമാറി കൈമാറിയാണ് നാം ഇന്നത്തെ നിലയിൽ എത്തിയിട്ടുള്ളത്. ഈ കൈമാറ്റം ഇല്ലാതെ വന്നാൽ നാം മൃഗീയ വാസനകലിൽ തന്നെ ഒതുങ്ങും. ഇത്തരം കുട്ടികൾക്ക്, ഒരു നിശ്ചിത പ്രായം കഴിഞ്ഞാൽ ഭാഷയടക്കം പലതും പഠിച്ചെടുക്കാനുള്ള കഴിവ് നഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്യും.

ജീവികൾ അവരുടെ പെരുമാറ്റങ്ങൾ എങ്ങനെ ആര്‍ജ്ജിക്കുന്നു എന്നതിനെ പറ്റി പഠനം നടത്തിയ രണ്ടു പ്രമുഖ മനഃശാസ്ത്രജ്ഞരാണ് ഇവാൻ പാവ്‍ലോവും ബി.എഫ്. സ്കിന്നറും. പെരുമാറ്റങ്ങളുടെ രൂപീകരണത്തെ കണ്ടീഷനിംഗ് എന്നാണ് ഇവര്‍ വിളിച്ചത്. ഇവരുടെ സിദ്ധാന്തങ്ങൾ പ്രകാരം എല്ലാത്തരം പെരുമാറ്റങ്ങളും ചുറ്റുപാടിൽ നിന്നും പഠിച്ചെടുക്കുന്നവയാണ്. പെരുമാറ്റങ്ങളെ ബാഹ്യ പ്രതികരണങ്ങളിലൂടെ ശക്തിപ്പെടുത്താനോ ദുര്‍ബലപ്പെടുത്താനോ സാധിക്കുമെന്നതാണ് സ്കിന്നറുടെ സിദ്ധാന്തം പറയുന്നത്.

അതായത് പ്രോത്സാഹനങ്ങളും പാരിതോഷികങ്ങളും പെരുമാറ്റത്തെശക്തിപ്പെടുത്തുമ്പോൾ നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തലുകളും ശിക്ഷകളും പെരുമാറ്റത്തെദുര്‍ബലപ്പെടുത്തുന്നു.

സ്കിന്നർ

ഇനി നമുക്ക് കാര്യത്തിലേക്ക് വരാം. ആൺകുട്ടികളിലും പെൺകുട്ടികളിലും കാണുന്ന എല്ലാ പെരുമാറ്റങ്ങളും ശേഷികളും അവര്‍ പഠിച്ചെടുക്കുന്നതാണ്. അതിനു കിട്ടുന്ന പ്രോത്സാഹനങ്ങളും പാരിതോഷികങ്ങളുമാണ് അവയെ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നത്. നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തലുകളും ശിക്ഷകളും പെരുമാറ്റങ്ങളെ ദുര്‍ബലപ്പെടുത്തുന്നു. ധൈര്യം, സാഹസികത, ശീരിക കഴിവുകൾ എന്നിവയെല്ലാം ആര്‍ജ്ജിച്ചെടുക്കേണ്ടതും ശക്തിപ്പെടുത്തേണ്ടതുമായ പെരുമാറ്റ ഗുണങ്ങളാണ്. ആൺകുട്ടികൾക്ക് ഇത്തരം സാഹര്യങ്ങളിൽ ഇടപഴകുന്നതിനും അവ ശീലിക്കുന്നതിനും അവസരം ലഭിക്കുമ്പോൾ പെൺകുട്ടികൾ ഇത്തരം സാഹചര്യങ്ങളിൽ നിന്നും അകറ്റി നിര്‍ത്തപ്പെടുന്നു. ധൈര്യം, സാഹസികത, ശാരീരികക്ഷമത എന്നിവ ആവശ്യമുള്ള പ്രവൃത്തികളിൽ ആൺകുട്ടികൾ നിര്‍ലോഭം ഏര്‍പ്പെടുകയും അതിനാവശ്യമായ പ്രോത്സാഹനം അവർക്ക് ലഭിക്കുകയും അങ്ങനെ അവരിൽ ആ ഗുണങ്ങൾ ശക്തിപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ ഒരു പെണകുട്ടി അത്തരം ഒരു പ്രവൃത്തിയിൽ ഏര്‍പ്പെട്ടാൽ ശകാരവും ശിക്ഷയുമാകുംഫലം.

പാമ്പിന്റെ കാര്യം തന്നെയെടുക്കാം. വീട്ടിലോ പരിസരത്തോ ഒരു വിഷപ്പാമ്പു വന്നാൽ സ്ത്രീകളും പെൺകുട്ടികളും വളരെ അകന്നുമാറി സുരക്ഷിതമായ സ്ഥലത്ത് നില്പുറപ്പിക്കും. പുരുഷന്മാര്‍ അതിനെ കൈകാര്യം ചെയ്യാൻ പുറപ്പെടും. അത്തരം സാഹചര്യങ്ങളെ എങ്ങനെയാണ് മുതിര്‍ന്നവര്‍ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നത് എന്നു കാണുന്നതിനും ഒരു പരിധിവരെ അത്തരം പ്രവൃത്തികളിൽ ഏര്‍പ്പെടുന്നതിനും ആൺകുട്ടികൾക്ക് അവരസം ലഭിക്കുന്നു. ഏതെങ്കിലും ഒരു പെൺകുട്ടി ആ സ്ഥലത്തേക്ക് കടന്നുചെല്ലാൻ ശ്രമിച്ചാൽ എന്താകും അവസ്ഥ, എല്ലാവരും കൂടി അവളെ വഴക്കുപറഞ്ഞ് ഓടിക്കുക തന്നെ ചെയ്യും.

ഇങ്ങനെ, ഭയപ്പെടുത്തുന്നതും സാഹസികത ആവശ്യപ്പെടുന്നതുമായസാഹചര്യങ്ങളോട് പ്രതികരിക്കാൻ ആൺകുട്ടികൾ പഠിക്കുകയും സ്വാഭാവികമായും പെൺകുട്ടികൾക്ക് അതിനുള്ളകഴിവ് നഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.

അതായത്, സ്വാഭാവികമായോ, ജനിതകമായതോ ആയ ഒരു പ്രകൃയയിലൂടെയല്ല, മറിച്ച് കണ്ടീഷനിംഗിന്റെ ഇരകാളായാണ് സ്ത്രീകൾസമൂഹത്തിൽ രണ്ടാം തരം പൗരന്മാരായി മാറ്റപ്പെടുന്നത്.

ആൺകുട്ടികൾക്കു ലഭിക്കുന്ന എല്ലാ അവസരങ്ങളും പ്രോത്സാഹനങ്ങളും പെൺകുട്ടികള്‍ക്കും ലഭിക്കുകയാണെങ്കിൽ അവരും ആൺകുട്ടികളോടൊപ്പം തന്നെ ഇത്തരം രംഗങ്ങളിലെല്ലാം ശോഭിക്കും എന്നതിന് എത്രയോ ഉദാഹരങ്ങള്‍ നമുക്കു ചുറ്റും ഉണ്ട്. പാമ്പാട്ടിയുടെ മകൾ യാതൊരു പേടിയും കൂടാതെ പാമ്പിനെ പിടിച്ച് കൂടയ്ക്കുള്ളിലാക്കുന്നത് നാം കണ്ടിട്ടുള്ളതാണല്ലോ. (എല്ലാ പുരുഷന്മാരും പാമ്പിനെ നേരിടാൻ പുറപ്പെടാറുമില്ല.)

അപ്പോൾ പ്രിയ മാതാപിതാക്കളെ, പ്രിയ സമൂഹമേ, പെൺകുട്ടികളോട് നിങ്ങള്‍ അറിഞ്ഞോ അറിയാതെയോ കാണിക്കുന്ന അവഗണകളും വേര്‍തിരിവുകളുമാണ് അവരുടെ കഴിവുകളെ കെടുത്തിക്കളയുന്നത്. മരത്തിൽ കയറുമ്പോഴും മൈതാനത്ത് കളിക്കുമ്പോഴും ഒച്ചവയ്ക്കുമ്പോഴും ചിരിക്കുമ്പോഴും പെൺകുട്ടികൾക്കു മാത്രമായി നിങ്ങൾ നൽകുന്ന വിലക്കുകൾ, ഫെരാൽ കുട്ടികളെ പോലെ അവരെ ദുർബലരാക്കുന്നു. പാത്രം കഴുകുക മുറ്റമടിക്കുക തുണികഴുകുക തുടങ്ങിയ ദിനചൈര്യകളിൽ നിന്നും ആൺകുട്ടികളെ ഒഴിവാക്കുന്നതിലൂടെ അവരുടെ ആണധികാരത്തെ നിങ്ങൾ വളര്‍ത്തിയെടുക്കുന്നു. ഈ ആണധികാരമാണ് വയലൻസിലേക്ക് കടക്കാനുള്ള ലൈസൻസായി മാറുന്നത്. തുല്യത എന്നത് ഔദാര്യമല്ല, അവകാശവും സ്വാഭാവിക നീതിയുമാകുന്നു.

കണ്ടീഷനിംഗ് സിദ്ധാന്തങ്ങള്‍ മറ്റൊരു കാര്യം കൂടി പറയുന്നുണ്ട്, ആര്‍ജ്ജിച്ചെടുത്ത ഏതു പെരുമാറ്റത്തെയും ഇല്ലാതാക്കുവാനും സാധിക്കും എന്നതാണ് അത്. കൗണ്ടര്‍ കണ്ടീഷനിംഗ് എന്നാണതിനു പറയുക. ആണത്ത അധികാരം ശീലിച്ച ഒരു വ്യക്തിക്ക് ക്രമേണ തന്റെ പെരുമാറ്റം വ്യത്യാസപ്പെടുത്താനും തുല്യതയോടെ പെരുമാറാനും സാധിക്കും. അബലയെന്നു സ്വയം ധരിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്ന സ്ത്രീകൾക്ക്, ബലശീലങ്ങള്‍ ആര്‍ജ്ജിച്ചെടുക്കാനും സ്വതന്ത്രയാകാനും പരിശീലനത്തിലൂടെ സാധിക്കും. അതിനായി സമൂഹം മൊത്തത്തിൽ അതിന്റെ മനോഭാവം മാറ്റുകയും അതിനായുള്ള ചര്‍ച്ചകൾ നിരന്തരം ഉയര്‍ത്തേണ്ടതുമുണ്ട്. അവിടെയാണ് ഗ്രേറ്റ് ഇന്ത്യൻ കിച്ചൺ പോലെയുള്ള സിനിമകളുടെ പ്രസക്തി. ശക്തമായ കൗണ്ടര്‍ കണ്ടീഷനിംഗ് ഉപാധകളാണവ.

————————————–

പിൻ കുറിപ്പ്

പാമ്പിനെ ആരും കൊല്ലേണ്ട, വനം വകുപ്പിനെ അറിയിച്ചാൽ അവര്‍ വന്ന് പിടിച്ചു കൊണ്ടു പോയ്ക്കോളും.

ഈ വീഡിയോകൾ കാണാൻ ശ്രമിക്കുക.

ഒക്ടോബർ 3നു് – ചൊവ്വയ്ക്കും പൗർണ്ണമി